วันส่งตัว

นั่งมองไกลถึงปลายฟ้า..เพื่อนๆข้าทั้งหลายเจ้าจงฟัง
หากข้าตายหวังสุดท้าย  ให้ข้าได้รึไม่ขอสักครั่ง
จะร้องไห้จะเสียใจหรือรำพัน..ให้ข้าฟังความจริงจากหัวใจ
ดีหรือชั่วคิดอย่างไรบอกให้รู้..อย่าสรรเสริญเริ่ดหรูถ้าไม่ใช่
เดี๋ยวยมบาลท่านจะจำข้าไม่ได้..ว่ารับใครถูกตัวไหม
บาปสุดท้าย..อย่าติดตัวข้าไป..ให้ข้า"จำตัวเองได้"
ส่งข้าไปวันสุดท้าย ข้าอยากได้แต่ความจริง จากใจจริง

เมารัก

จะเมามาก เมาน้อย ก็เมาแน่
จะเมาแพ้ เมาชนะ รึเมาพ่าย
จะเมารัก เมาหลง เมาฟูมฟาย
แต่สุดท้าย ก็เมามาย ในรักเอย

รับรู้ได้

เพราะคนเราตั้งมาตรฐาน"ความรัก"ว่า.."รักแล้วได้อะไร"
สิ่งที่ได้กลับมาคือ..ความทุกข์ใจ..เพราะไม่ได้ดั่งใจที่ต้องการ
รักไปได้รักมาแค่ไหน!! ห่วงใยไปได้ห่วงคืนมาไหม!!
ใส่ใจแล้วทำไมไม่ตอบคืน ทั้งหมดคือความเจ็บที่ใจได้รับ
."จะโทษใคร"..แต่ ถ้ารักคือการให้ หวังแค่ให้คนที่รักมีความสุข
หวังให้เค้าหมดทุกข์สบายใจ ห่วงด้วยใจไม่ได้หวังสิ่งใดๆ
เชื่อเถอะ..คนที่คุณรักเค้ามีหัวใจ เค้ารู้สึกรับรู้ได้
ในความรัก ความห่วงใย ความจริงใจที่คุณให้
คุณจะได้รับสิ่งนั้นคืนด้วยหัวที่มีรักให้โดยไม่มีข้อสงสัยใดๆเลย

เก็บไว้ยิ้ม

ในสว่นหนึ่งของ..ความเจ็บ..
ก็เคยผ่านช่วงเวลาของ..ความสุข..
ในเสี้ยวหนึ่งของ..ความทุกข์..
ก็เคยผ่านช่วงสนุกของ..เวลาที่ดีๆ..
ทุกอย่าง..ไม่จีรัง..ให้เราเลือกจดจำแ่ต่สิ่งดี
เก็บไว้ยิ้มทุกนาที..ในเวลาที่เรา..มีน้ำตา..

ไม่เคยเลย

คนบางคน..แค่ผ่านเข้ามาแล้วก็ไป
คนบางคน..ทิ้งเรื่องราวไว้แล้วไปไม่แยแส
คนบางคน..ให้ผ่านเรื่องเลวร้ายก็ยังแย่
คนบางคน..ไม่เคยแชร์ความเจ็บ ออกไปจากใจเลย

แค่พัก

เหงา..แต่ไม่หงอย
ไม่ได้คอยใคร มาเห็นใจ
แค่พักเหนื่่อย..หายล้าแล้วจะเดินต่อไป
มีแค่..กำลังกาย กับ กำลังใจ..
...อะไรก็ไม่เกรง..