วันเสาร์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

อภ้ย

ถ้า..ความรัก...คือทุกสิ่ง
ถ้า..ความรัก...คือทุกอย่าง
และเมื่อเรารักใครสักคน
ด้วยหัวใจที่เรามี..
คนที่เรายอมให้ทั้งหัวใจ
ถึงเธอจะทำให้เราเจ็บ
ถึงเธอจะทำให้เราเสียใจ
ถึงเธอจะทำให้เราช้ำใจ
แค่คำว่า...อภัย...
ทำไม!!! ฉันจะให้เธอไม่ได้!!
เพราะ..รักที่ฉันมี..มันมากมาย
ด้วยหัวใจทั้งหมดที่ฉันมี

วันอาทิตย์ที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

ไม่มีวันลืม

เจ็บ..เจ็บแค่ไหน..ใครจะรู้
เจ็บข้างในที่เรานั้นเป็นอยู่
ทรมานน่าดู เพราะเจ็บอยู่..ที่หัวใจ
มองข้างนอก..เหมือน..ไม่เป็นอะไร
แต่รู้สึกแทบขาดใจ..เจ็บอย่างนี้
เมื่อไหร่..เมื่อไหร่..จะเบาบาง
ไม่หวัง..จะเลื่อนลางและจางหาย
แค่คลาย ท ร ม า น ลงมาบ้าง
จะกี่วันเดือนปี คงไม่จาง
เป็นแผลกลาง หัวใจ ไม่รู้ลืม

วันเสาร์ที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2557

แล้วมันก็ผ่านไป

ในเวลาที่เรา..อ่อนแอ..พ่ายแพ้..ท้อแท้
ร้องไห้ ฟูมฟาย หมดแรง และสิ้นหวัง
ใจสลาย ไร้ความคิด หมดพลัง
เราคิดไม่ออกว่า..เราจะเข้มแข็งได้อย่างไร
เราไม่รู้ว่าจะลุกขึ้น ยืนหยัด  ได้หรือไม่
แต่..วันเวลาผ่านไป..วันที่เราก็ยังอยู่
มองย้อนไปเวลานั้น ความรู้สึกเหล่านั้น
แล้วให้สงสัย และนึกดู..
ว่า..เราผ่านความความพ่ายแพ้ อ่อนแอนั้น
มาได้อย่างไรกัน!!!!เพราะ เราเข้มแข็งพอ

วันพฤหัสบดีที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2557

เลือกหรือรักษา

การเลือก..มีอยู่สองทางคือ ผิดหรือถูก
การรักษา..มีทางเดียวคืิอ..คงอยู่
ถ้าไม่อยู่คือ..รักษาไว้ไม่ดี...แค่นั้น

สิ่งทดสอบ

อย่ามองว่าสิ่งเลวร้ายที่เข้ามาในชืวิตคือ..ปัญหา
มันก็แค่..สิ่งหนึ่งในมุมมองหนึ่ง ..
ซื่งเราไม่เคยเห็น และไม่เคยมอง
และมันคือสิ่งที่ทดสอบ สติ ความรู้สึก จิตใจ
ว่าแกร่งพอที่จะก้าวผ่านไปได้ไหม..
ผลที่ได้คือ..ประสบการณ์ และ การจดจำ

วันอาทิตย์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2557

ไม่มีความหมาย

อย่า..จมปรัก..กับอดีตที่ปวดร้าว
อย่า..เรียกคืน..กับเวลาที่เสียไป
อย่า..คร่ำครวญ..กับคนที่ทำเราให้ช้ำใจ
อย่า..แสดงออกว่า..เรารักเค้าแค่ไหน
เพราะ..คนที่หมดใจ..เค้าไม่สนใจ
สิ่งที่เค้ามีให้คือ..ความน่ารำคาญ
กับการเจ็บปวด คร่ำครวญ และเสียใจ
น้ำตาไม่ช่วยอะไร กับคนที่หมดใจ
เก็บทุกอย่างเป็น.."บทเรียน"..สอนใจ
แล้วยิ้มเริงร่าให้เค้าเห็นว่าเราไม่เป็นไร
แค่คนไม่มีค่าเดินจากไป
ไม่มีความหมายสักนิดเดียว
แม้ว่าหัวใจ..จะร้องไห้ ก็ตาม

วันพฤหัสบดีที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2557

ไม่มีสิทธิ

เมื่อเขาไม่มีเราอยู่ใน..ความคิดเค้า
เขาก็ไม่มีสิทธิอยู่ใน..ความคิดเรา

วันอาทิตย์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2557

กระจอก

ไม่สูงดั่งหงส์
ไม่มีกรงทองอาศัย
เป็น"กระจอก"ที่ไร้คนสนใจ
แต่ก็หากินอยู่ได้ด้วยตัวเอง

อย่างไร

เมื่อความเดียวดายเข้ามาหา
ความอ้างว้างก็ตามมาไม่ต้องเชิญ
ความว้าเหว่จับหัวใจอย่างเหลือเกิน
เราจะเดินข้ามผ่านไปได้อย่างไร!!!

วันเสาร์ที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2557

ปล่อย

เมื่อคนเค้าหมดใจ
อย่าอ่อนแอให้เค้าเห็น
รักตัวเองนั้นให้เป็น
อย่าให้เห็นว่าเราแคร์
ยื้อไปยิ่งไร้ค่า
ใช่ว่า..เค้าจะแล
ถ้าสักนิดที่เค้าแคร์
เค้าจะไม่ แม้แต่ทำเราให้ช้ำใจ

ทางใครก็ทางมัน

ในห้วงเวลาที่เรา..คิดถึง..ใครบางคน
ที่เคยชิดใกล้..แต่..เริ่มห่าง...ไกล
เราคิดวน คืดถึง จนกระวนกระวาย
ต่างๆนานา หาสาเหตุมาอธิบาย
แก้ตัวแทน โทษตัวเอง ทบทวน ต่างๆอีกมากมาย
สุดท้าย..คนที่ช้ำคือเรา เขาจะรู้สึกอะไรไหม!!!
เมื่อเขาไม่มีเราใน..ความคิด..
แล้วมั่วคิดถึงเขา ให้มันปวดร้าว
ทำร้ายตัวเองไปเพื่ออะไร!!!
ตัดใจ สลัดเขาออกจากความคิดเราไป
ก็แค่ไม่มีเขา..อีกต่อไป จะคิดให้ทุรนทุรายทำไม
เจ็บหัวใจ ร้องไห้ ใช่เขาจะรู้สึกอะไร
ทางใครก็ทางมัน....พอกันที

วันอาทิตย์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2557

ทำแค่นี้ก็พอ

แม่มีลูกหลายคน แม่เลี้ยงได้ ด้วยความรัก
ลูกหลายคน ต่างน้อยใจ ต่างทึกทัก
ว่าแม่รักลูกไม่เท่ากันทุกคน..
จะน้อยใจไปทำไม ถามหัวใจตัวเอง รักแม่แค่ไหน
ถ้าเรารักแม่มากเราจะแคร์ไปทำไม
จะสงสัยคิดไปเองให้ปวดใจ
แค่เรารักแม่มากแค่นั้นพอไหม และทำอะไรก็ได้
เพื่อให้แม่ที่เรารักมีความสุข สบายใจ น่าจะพอ

วันเสาร์ที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2557

แม่

อดีต ปัจจุบัน อนาคต..กับชีวิตที่ต้องเดินต่อไป
ล้ม ลุก เจ็บ ทุกข์ สุข หัวเราะ ร้องไห้
ในความอ่อนแอ ในความท้อแท้ ในความสับสน
ซื่งบางครั้งไม่รู้จะทนและข้ามพ้นไปได้อย่างไร
และไม่ว่าชีวิตเราต้องเจอเรื่อดีหรือเรื่องร้ายเพียงใด
ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งไม่เคยปล่อยมือและยืนเคียงข้างเราตลอดไป
รัก ห่วงใย เป็นกำลังใจเดียวที่มีในยามที่เราไม่เหลือใคร
แม่..ผู้หญิงคนเดียวที่ให้และรักลูกมากกว่าใครๆ แม้แต่ ..ตัวเอง

วันอังคารที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2557

เบื่อสิน่ะ

ยามรัก..ยุ่งแค่ไหนก็มีเวลา
ยามชินชา..ยุ่งมาก เหนื่อยจัง
ช่างสรรหามาแจกแจง..แล้วหายไป

วันเสาร์ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2557

ผู้หญิง

ผู้หญิง..ที่..มองดูว่า..เข้มแข้ง
แต่เนื้อแท้..เธอก็แค่..ผู้หญิง
มีอ่อนแอ มีอ่อนไหว..
ต้องการการห่วงใย และใส่ใจ
ในยามที่เธอมีปัญหา...
อย่าเฉยนิ่ง และทิ้งให้เธอผ่านมันเพียงลำพัง

วันอาทิตย์ที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

อย่าทำ

ความรัก..ไม่ได้เกิดจาก..ความสงสาร
แต่..ความรัก ที่มาจากความสงสาร
..มันจะเป็น..ความทรมาน
...ของคนทั้งสองคน...

อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย

เมื่อเขาไม่รักเรา..ก็อย่าไปรักเขา
ยิ่งฝืนก็ยิ่งเจ็บ เขาก็ยิ่งเบื่อ
พอเถอะแค่นี้ จะทนฝืนไปทำไม
ไม่เห็นจะต้องเจ็บ เมื่อเขายังไม่เจ็บ
กลับมารักตัวเอง กลับมาเป็นเหมือนเก่า
อยู่ตามประสาที่เคยเป็น ไม่เห็นต้องแคร์อะไร
ยังไงก็ต้องยอม ไม่พร้อมก็ต้องไป
อย่าฝืนให้มันเหนื่อยใจ
อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย

ลองสักที

เราบอกว่ารักกันมาก
เพราะเราอยู่กันห่างๆ
เราบอกจะรักกันไปนานๆ
เคยคิดบ้างไหมคนดี
ถ้าเราลองชิดใกล้
รักจะมากอีกไหม ลองสักที
รักจะนานหรือจืดจางลงทุกที
ถ้าเรามีกันตลอดเวลา..

ตายทั้งเป็น

วันที่เธอได้เดินเข้ามา..รู้ไหมว่า!!!
เธอเปลี่ยนแปลงคนๆหนึ่งไปมากมาย
เปลี่ยนความรู้สึก เปลี่ยนจิตใจ
เปลี่ยนหัวใจที่ตาย ให้รักเป็น
และช่วงเวลาผ่านไป...สิ่งที่ทำให้เห็น
คือคนที่"รักไม่เป็น" กลับเป็นคนที่ "รักมากมาย"
วันนี้..คนๆหนึ่งที่เธอเปลี่ยนความรู้สึกและจิตใจ
อาจเจ็บ และ ช้ำ อีกก็เป็นได้
เพราะความรักที่มีมากมาย
อาจทำร้าย ให้คนๆนั้น.."ตายทั้งเป็น

พอกันที

พอแล้ว..กับการรอคอย
พอแล้ว..กับการคิดไปเอง
พอแล้ว..กับการเปลี่ยนไป
พอแล้ว..กับการหวั่นไหว
พอแล้ว..กับการร้องไห้
พอแล้ว..กับการห่างไกล
พอแล้ว..กับข้ออ้างใดๆ
พอแล้ว..กับคนหมดใจ
พอแล้ว..กับการเย็นชาเกินไป
เพราะ...หัวใจฉันเริ่มชาชิน
พอแล้ว...พอกันที

วันเสาร์ที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ซ่อนไว้อย่าให้เห็น

ระยะทางของ..คนสองคน
เดินมาอย่าง..มั่นคง..หรือ..หวั่นไหว
ความรู้สึกเพิ่มหรือลด..คนสองคนรับรู้ได้
รักมาก หรือ หมดใจ..ข้ออ้างใด
ก็ทำให้ใจหนึ่งใจ..สั่นไหวไม่แพ้กัน
เมื่อมาถึงปลายทาง ระยะห่าง..ห่างกัน
คำใดๆก็ไม่สำคัญ..เตรียมใจรับมันให้ดีๆ
อย่ายื้อ อย่าคร่ำครวญ อย่าอ้อนวอน
ทำใจพร้อมรับให้ได้ น้ำตาอย่าให้เห็น
ต่อให้ร้องแทบตาย สิ่งที่ได้คือ..ชา..เย็น
คนหมดใจจะเห็นว่ามัน..น่ารำคาญ
เมื่อจบ..ต้องจบ..อย่างเข้มแข้ง
แม้จะไร้เรี่ยวแรง และ ทรมาน
ยิ้มให้ชื่น แม้ใจจะร้าวราน
เพราะ"ความเจ็บปวด"ทรมาน
คนหมดใจเค้าไม่สะท้านสักนิดเดียว


นานๆ ตลอดไป

บ่อยครั้ง..ที่เฝ้าถามตัวเองว่า.."ทำไม!!"
รักเขาหรืออย่างไร เรื่องจริงใช่ไหม!!..หัวใจตอบมา
มองดูไม่มีเหตุผล..สับสนหรือป่าวหัวใจเจ้าขา
ตอบให้แน่ใจอีกที่ซิว่า.."รักเขาหรือเพราะอะไร"
เฝ้าถามตัวเองทุกวัน..เรื่องจริงหรือว่าฝันไป
"หัวใจ"..ให้เค้าไปตอนไหน..
อยู่ๆก็มีเขาเต็มหัวใจ เป็นได้อย่าไรกัน
เมื่อถึงเวลานี้..ไม่ต้องงง ไม่ต้องถาม
ทำตามหัวใจต้องการ..
รักเขาให้นานๆ...ตลอดไป

วันศุกร์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ปลายทาง

เรื่องของคนสองคน
เมื่อเดินมาถึงปลายทาง
ระยะห่าง..เริ่มมีให้เห็น
อ้างเหตุผล อ้างจำเป็น
เคยเห็นหัวใจกันบ้างไหม
จะไม่ร้องขอ ไม่อ้อนวอนให้ห่วงใย
เมื่อคนมันหมดใจ...ข้ออ้างข้อไหน
ความหมายก็คือ การจากลา

ไม่รู้เพราะอะไร

ความรัก "คนสองคน"
ไร้เหตุผล มีแต่ใจ
ไม่รู้เพราะอะไร
ความรู้สึกบอกได้..
.."รักเหลือเกิน"..

วันพุธที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

สายน้ำไม่ไหลกลับ

บางครั้ง..อ้างว้าง
บางครั้ง..อ่อนแอ
บางครั้ง..ท้อแท้
บางครั้ง..อยากยอมแพ้
แต่..ก็แค่..บางครั้ง
ชีวิต..เหมือน..สายน้ำ
ไหลไป..ไม่ไหลกลับ
ผ่านมาแค่ให้จำ ใช่จมปรัก
ใครจะรักตัวเรา เท่าเราเอง

ต้องรักตัวเอง

อ่อนล้า...เกินกว่าใครจะรับรู้
อยากลุกขึ้นสู้...แต่อยู่ๆน้ำตาก็ไหล
มองไปข้างๆ...แต่ก็ไม่เหลือใคร
เปราะบาง..ความรู้สึกช่างอ่อนไหว
แต่ความคิด...เตือนใจตัวเองไว้
ไม่ว่าเป็นเช่นไร..แม้ว่าไม่เหลือใคร
ยังไง..ต้อง.."รักตัวเอง"

วันอาทิตย์ที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

รวมความกล้า

บนเส้นทางของ...ชีวิต
บางครั้ง ยิ้ม สนุก และ มีสุข
บางครั้งทุกข์ เหนื่อย ท้อ และ อ่อนล้า
บางครั้งอยากยอมแพ้ อ่อนแอ อยากหลับตา
พักใจนิ่ง ปล่อยวาง ตั้งสติให้คืนมา
ชีวิต..ทุกชีวิต มีคุณค่า มีราคา
กว่าจะได้ลืมตา จนโตมา เสียเวลาไปเท่าไหร่
รวมกำลังความกล้า ตั้งสติลุกขึ้นมา
แล้วก้าวเดินอย่างช้าๆ ใช้ปัญญา
ทุกปัญหามีทางออกในตัวเอง

วันศุกร์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

คนสำคัญ

คนทุกคนค้องมี...คนพิเศษ
ทำให้ชัดเจนว่าใคร!!!คือ...คนสำคัญ
อย่าทำอะไรให้ใคร...เหมือนกันทุกคน
เพราะ..อาจทำให้..คนบางคนเข้าใจผิด
คิดไปเองว่า..ตัวเอง..ไม่ใข่คนสำคัญ
เพราะ..."เค้าก็ทำแบบนี้เหมือนกันกับทุกคน"..

วันพุธที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ก้าวข้ามความเจ็บ

ความเงียบ..คือ..ความเสียใจของผู้หญิง
คุณจะรู้ว่าเธอเจ็บปวดมากแค่ไหน..
ก็วันที่เธอมองข้ามผ่านคุณไป...เหมือนอากาศ