วันอาทิตย์ที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

อย่าทำ

ความรัก..ไม่ได้เกิดจาก..ความสงสาร
แต่..ความรัก ที่มาจากความสงสาร
..มันจะเป็น..ความทรมาน
...ของคนทั้งสองคน...

อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย

เมื่อเขาไม่รักเรา..ก็อย่าไปรักเขา
ยิ่งฝืนก็ยิ่งเจ็บ เขาก็ยิ่งเบื่อ
พอเถอะแค่นี้ จะทนฝืนไปทำไม
ไม่เห็นจะต้องเจ็บ เมื่อเขายังไม่เจ็บ
กลับมารักตัวเอง กลับมาเป็นเหมือนเก่า
อยู่ตามประสาที่เคยเป็น ไม่เห็นต้องแคร์อะไร
ยังไงก็ต้องยอม ไม่พร้อมก็ต้องไป
อย่าฝืนให้มันเหนื่อยใจ
อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย

ลองสักที

เราบอกว่ารักกันมาก
เพราะเราอยู่กันห่างๆ
เราบอกจะรักกันไปนานๆ
เคยคิดบ้างไหมคนดี
ถ้าเราลองชิดใกล้
รักจะมากอีกไหม ลองสักที
รักจะนานหรือจืดจางลงทุกที
ถ้าเรามีกันตลอดเวลา..

ตายทั้งเป็น

วันที่เธอได้เดินเข้ามา..รู้ไหมว่า!!!
เธอเปลี่ยนแปลงคนๆหนึ่งไปมากมาย
เปลี่ยนความรู้สึก เปลี่ยนจิตใจ
เปลี่ยนหัวใจที่ตาย ให้รักเป็น
และช่วงเวลาผ่านไป...สิ่งที่ทำให้เห็น
คือคนที่"รักไม่เป็น" กลับเป็นคนที่ "รักมากมาย"
วันนี้..คนๆหนึ่งที่เธอเปลี่ยนความรู้สึกและจิตใจ
อาจเจ็บ และ ช้ำ อีกก็เป็นได้
เพราะความรักที่มีมากมาย
อาจทำร้าย ให้คนๆนั้น.."ตายทั้งเป็น

พอกันที

พอแล้ว..กับการรอคอย
พอแล้ว..กับการคิดไปเอง
พอแล้ว..กับการเปลี่ยนไป
พอแล้ว..กับการหวั่นไหว
พอแล้ว..กับการร้องไห้
พอแล้ว..กับการห่างไกล
พอแล้ว..กับข้ออ้างใดๆ
พอแล้ว..กับคนหมดใจ
พอแล้ว..กับการเย็นชาเกินไป
เพราะ...หัวใจฉันเริ่มชาชิน
พอแล้ว...พอกันที

วันเสาร์ที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ซ่อนไว้อย่าให้เห็น

ระยะทางของ..คนสองคน
เดินมาอย่าง..มั่นคง..หรือ..หวั่นไหว
ความรู้สึกเพิ่มหรือลด..คนสองคนรับรู้ได้
รักมาก หรือ หมดใจ..ข้ออ้างใด
ก็ทำให้ใจหนึ่งใจ..สั่นไหวไม่แพ้กัน
เมื่อมาถึงปลายทาง ระยะห่าง..ห่างกัน
คำใดๆก็ไม่สำคัญ..เตรียมใจรับมันให้ดีๆ
อย่ายื้อ อย่าคร่ำครวญ อย่าอ้อนวอน
ทำใจพร้อมรับให้ได้ น้ำตาอย่าให้เห็น
ต่อให้ร้องแทบตาย สิ่งที่ได้คือ..ชา..เย็น
คนหมดใจจะเห็นว่ามัน..น่ารำคาญ
เมื่อจบ..ต้องจบ..อย่างเข้มแข้ง
แม้จะไร้เรี่ยวแรง และ ทรมาน
ยิ้มให้ชื่น แม้ใจจะร้าวราน
เพราะ"ความเจ็บปวด"ทรมาน
คนหมดใจเค้าไม่สะท้านสักนิดเดียว


นานๆ ตลอดไป

บ่อยครั้ง..ที่เฝ้าถามตัวเองว่า.."ทำไม!!"
รักเขาหรืออย่างไร เรื่องจริงใช่ไหม!!..หัวใจตอบมา
มองดูไม่มีเหตุผล..สับสนหรือป่าวหัวใจเจ้าขา
ตอบให้แน่ใจอีกที่ซิว่า.."รักเขาหรือเพราะอะไร"
เฝ้าถามตัวเองทุกวัน..เรื่องจริงหรือว่าฝันไป
"หัวใจ"..ให้เค้าไปตอนไหน..
อยู่ๆก็มีเขาเต็มหัวใจ เป็นได้อย่าไรกัน
เมื่อถึงเวลานี้..ไม่ต้องงง ไม่ต้องถาม
ทำตามหัวใจต้องการ..
รักเขาให้นานๆ...ตลอดไป

วันศุกร์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ปลายทาง

เรื่องของคนสองคน
เมื่อเดินมาถึงปลายทาง
ระยะห่าง..เริ่มมีให้เห็น
อ้างเหตุผล อ้างจำเป็น
เคยเห็นหัวใจกันบ้างไหม
จะไม่ร้องขอ ไม่อ้อนวอนให้ห่วงใย
เมื่อคนมันหมดใจ...ข้ออ้างข้อไหน
ความหมายก็คือ การจากลา

ไม่รู้เพราะอะไร

ความรัก "คนสองคน"
ไร้เหตุผล มีแต่ใจ
ไม่รู้เพราะอะไร
ความรู้สึกบอกได้..
.."รักเหลือเกิน"..

วันพุธที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

สายน้ำไม่ไหลกลับ

บางครั้ง..อ้างว้าง
บางครั้ง..อ่อนแอ
บางครั้ง..ท้อแท้
บางครั้ง..อยากยอมแพ้
แต่..ก็แค่..บางครั้ง
ชีวิต..เหมือน..สายน้ำ
ไหลไป..ไม่ไหลกลับ
ผ่านมาแค่ให้จำ ใช่จมปรัก
ใครจะรักตัวเรา เท่าเราเอง

ต้องรักตัวเอง

อ่อนล้า...เกินกว่าใครจะรับรู้
อยากลุกขึ้นสู้...แต่อยู่ๆน้ำตาก็ไหล
มองไปข้างๆ...แต่ก็ไม่เหลือใคร
เปราะบาง..ความรู้สึกช่างอ่อนไหว
แต่ความคิด...เตือนใจตัวเองไว้
ไม่ว่าเป็นเช่นไร..แม้ว่าไม่เหลือใคร
ยังไง..ต้อง.."รักตัวเอง"

วันอาทิตย์ที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

รวมความกล้า

บนเส้นทางของ...ชีวิต
บางครั้ง ยิ้ม สนุก และ มีสุข
บางครั้งทุกข์ เหนื่อย ท้อ และ อ่อนล้า
บางครั้งอยากยอมแพ้ อ่อนแอ อยากหลับตา
พักใจนิ่ง ปล่อยวาง ตั้งสติให้คืนมา
ชีวิต..ทุกชีวิต มีคุณค่า มีราคา
กว่าจะได้ลืมตา จนโตมา เสียเวลาไปเท่าไหร่
รวมกำลังความกล้า ตั้งสติลุกขึ้นมา
แล้วก้าวเดินอย่างช้าๆ ใช้ปัญญา
ทุกปัญหามีทางออกในตัวเอง

วันศุกร์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

คนสำคัญ

คนทุกคนค้องมี...คนพิเศษ
ทำให้ชัดเจนว่าใคร!!!คือ...คนสำคัญ
อย่าทำอะไรให้ใคร...เหมือนกันทุกคน
เพราะ..อาจทำให้..คนบางคนเข้าใจผิด
คิดไปเองว่า..ตัวเอง..ไม่ใข่คนสำคัญ
เพราะ..."เค้าก็ทำแบบนี้เหมือนกันกับทุกคน"..

วันพุธที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

ก้าวข้ามความเจ็บ

ความเงียบ..คือ..ความเสียใจของผู้หญิง
คุณจะรู้ว่าเธอเจ็บปวดมากแค่ไหน..
ก็วันที่เธอมองข้ามผ่านคุณไป...เหมือนอากาศ