วันอาทิตย์ที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

ไม่มีวันลืม

เจ็บ..เจ็บแค่ไหน..ใครจะรู้
เจ็บข้างในที่เรานั้นเป็นอยู่
ทรมานน่าดู เพราะเจ็บอยู่..ที่หัวใจ
มองข้างนอก..เหมือน..ไม่เป็นอะไร
แต่รู้สึกแทบขาดใจ..เจ็บอย่างนี้
เมื่อไหร่..เมื่อไหร่..จะเบาบาง
ไม่หวัง..จะเลื่อนลางและจางหาย
แค่คลาย ท ร ม า น ลงมาบ้าง
จะกี่วันเดือนปี คงไม่จาง
เป็นแผลกลาง หัวใจ ไม่รู้ลืม

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น