เฝ้าคอย

สกุณา วิหค ที่ผกผิล
ยังคืนถิ่น รังนอน ก่อนรุ่งสาง
แต่ตัวเรา กับใจ ที่บางๆ
ช่างอ้างว้าง เดียวดาย ใจสะออน
โอ้ค่ำแล้ว ดวงแก้ว เจ้าอยู่ไหน
รู้บ้างไหม ว่าใคร พร่ำเรียกหา
ไม่ได้ยิน  สำเนียง จำนรรจา
ใครคนนี้ ถวิลหา ทุกค่ำคืน
มาเถิดหนา คนดี พี่คอยเจ้า
พี่คอยเฝ้า ด้วยใจ ที่คิดถึง
เจ้าอยู่ไหน คนดี อย่าบึ้งตึง
พี่คิดถึง คิดถึง ยอดดวงใจ

เศร้าจัง ลำพัง

มีสมองที่ว่างเปล่า  มีใจที่เหงาๆ
มีตัวเราและมีเงา ที่เป็นเพื่อน อยุ่ข้างเราตลอดมา
มีดวงตาที่อ่อนล้า เพราะน้ำตามันรินไหล
มีแขนกอด ตัวเองไว้ อย่างเดียวดายเพียงลำพัง
มีขาไว้ก้าวเดิน เพื่อบังเอิญ เจอคน เดินเคียงข้าง
มีหูไว้รับฟัง อาจได้ยิน อะไรบ้าง ที่ดีดี
มีปากไว้ระบาย ความทุกข์ในใจที่มี
เพื่อว่า สักนาที ความเศร้านี้ จะได้ผ่อนคลายลง

อยู่ทีตัวและใจ

แสงดาวระยิบจับฟ้า        สายลมพัดมาหนาวสั่น
ใบไม้โบกไหวไหวหวั่น    หนาวนั้นสะท้านหัวใจ
ตั้งจิตรวบรวมความกล้า  ฟันฝ่าอุราอ่อนไหว
สร้างพลังเข็มแข็งในใจ   ร้อนหนาว ล้วนใจเราเอง
เมื่อสติ กลับมาอีกครั้ง     ความจริง บังกิดให้เห็น
ไม่มีใครเลยจำเป็น           เราเป็นที่พึ่งตัวเรา

ขอบคุณจากใจ

ขอบคุณ..ที่อยู่เคียงข้าง
ขอบคุณ..ที่ทำให้ชีวิตมีความหมาย
ขอบคุณ..ที่ไม่เลื่อนหาย
ขอบคุณ..ที่ห่วงใยห่วงหา
ขอบคุณ..ที่คอยเช็ดน้ำตา
ในทุกเวลาที่อ่อนแอ
ขอบคุณ..กับสิ่งดีดี
ขอบคุณ..ที่มีรักให้
ขอบอกจากทั้งหมดของหัวใจ
จะก้าวให้ถึงเส้นชัย เพราะจุดหมายข้างหน้าคือคุณ

คนนี้คนเดียว

จะเก็บวันเวลาดีดี "วันที่เรามีกัน"
เก็บให้ลึกเป็นความทรงจำ
ว่าครั้งหนึ่งนั้น ได้รักคนคนหนึ่งมากมาย
แม้เจ็บปวดร้าว เพียงไหนต้องทนให้ไหว
เจ็บกี่ครั้งนับครั้งไม่รู้ที่เท่าไร
เจ็บจนใจไม่เหลือที่ ไว้รับสิ่งใดๆเลย
คงเหลือแต่กายที่ไร้วิญญาน...
ขอจากลากันตรงนี้...
จากทั้งที่หัวใจแสนทรมาน
รักครั้งสุดท้ายที่พบพาน คือเธอคนนี้คนเดียว

ผูกพัน

ทำไมนะ ต้องพรากต้องจากกัน
ทั้งที่สองเรา"ผูกพัน"รักกันขนาดนี้
ลดทิฐิ ลืมเรื่องร้าว ให้ผ่านไปคงจะดี
"เริ่มต้นใหม่"ให้หัวใจสองเรานี้ชี้นำทาง

โหยหา

เขียนข้อความให้เขากับใจที่เศร้าๆ
รู้สึกเหงา ปวดร้าว พร้อมน้ำตาที่รินไหล
ต้องจากเขา ทั้งที่เรา "รักเขาหมดหัวใจ"
คิดถึงเขามากแค่ไหน เกินที่ใจจะทนไหวแล้วนะเออ
อยากกอดเขาอีกสักครั้ง ครั้งสุดท้าย
กอดเขาไว้เื่พื่อให้ใจคลาย"โหยหา"
อยากมีเขาเคียงข้างกายตลอดเวลา
อยากบอกเขาให้รู้เหลือเกินว่า "รักหมดใจ"

เมื่อไหร่จะชิน

วันนี้ตัดสินใจ...ต้องจากไกลกันลับตา
แต่ทำไมหัวใจ"โหยหา"..อยากให้เรากลับมา"เป็นเหมือนเดิม"
ต้องเจ็บอีกกี่ครั้ง ต้องร้องไห้อีกกี่หน
ต้องทนฟังคำบอกเลิกจากคนเพียงหนึ่งคน
ต้องทนร้าวรานอีกนานแค่ไหน
การลาจากวันนี้ เพื่อจะได้ไม่มีครั้งต่อไป
ที่ทนก็คือ..เจ็บระบมในหัวใจ
ปวดร้าว อ่อนแอ หวั่นไหว เหงา เศร้า จับใจ
เมื่อไหร่หนอ "ใจจะชิน"

ใจไม่แข็ง

เรื่องราวของ "คนสองคน"  หาเหตุผลไม่ได้
มีเพียงต่างรู้ว่า "รักนะรักมากมาย"
แต่สุดท้ายก็คือ...การจากลา...
ต่างคนต่างใช้อารมณ์ ไม่มีเหตุผลเลยสักครา
"บอกเลิก"กันตลอดเวลา  "เสียน้ำตา"มาเท่าไร
"รักนะรักมาก" คิดถึงอยากอยู่ใกล้
พอเวลาที่รู้ต้องห่างไกล
แต่ทำไม "หัวใจ คนสองคน" ไม่แข็งพอ

เพียงเพราำะคำ

คำบางคำ...พูดแล้วฟังให้ชื่นใจ
คำบางคำ...อาจทำลายความรู้สึก
คำบางคำ...อาจพูดแล้วไม่นึก
แต่คนฟัง...แล้วรู้สึกว่า"หมดใจ"

กลายเปนคนอื่น

เห็นใจกันบ้างไหม
น้ำตารินไหลเกินฝืน
หนาวน้ำตาเพียงลำพังทุกค่ำคืน
เมื่อวันนี้กลายเปน "คนอื่น"ในสายตาเธอ

ร้องให้พอ

นั่งร้องไห้ทำไม...
เจ็บปวดใช่ไหมหัวใจเจ้าขา
น้ำตาปล่อยให้มันไหลออกมา
ล้างใจกับรักที่ร้างลาและจากไกล
เสียใจใช่ไหมรักนี้...
รักที่เปนสายลมหวั่นไหว
พัดผ่านมาและพาผ่านไป
เหลือไว้เพียงรอยอาลัย
ให้หัวใจร้านรานอีกนาน

ที่ตรงนี้

ความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กัน
แม้จะไม่เหลือวันเวลาเหล่านั้น
แต่สำหรับฉันมันมากมาย
ความรู้สึกของคนๆหนึ่ง
เกิดขึ้นตรงนี้และตาย
แต่คนอีกคนเปี่ยมด้วยความหมาย
อาจเกิดและตายไปพร้อม
ทั้งใจแะกายของคนอีกคน

หนึ่งคำลา

การฟังคำบอกลา  ต้องกลั้นน้ำตาแล้วบอกว่า "ไม่เปนไร"
การได้ฟังคำสุดท้ายว่า "ห่วงใย"  ตอกย้ำให้หัวใจร้าวราน
เจ็บปวดไหมหละหัวใจ  ความรู้สึกสั่นไหวปวดปร่า
กับหนึ่งคนที่แสนรักแลกกับหนึ่งคำลา
แทบขาดใจลงตรงหน้า ฝืนน้ำตาแล้วยิ้มรับการจากไป
ช่วยไม่ได้ที่รักเขา และช่วยไม่ได้ที่เขานั้นหมดใจ
เมื่อเขาไม่เหลือเยื่อใย ....
 การจากลาคือสิ่งที่ต้อง" ยอมรับ" ให้ได้ แค่นั้นเอง
ก้เหลือแค่เพียงตัวเรา กับภาพเก่าๆ ให้เห็น
ช่วยไม่ได้ ก็รักเขาหมดหัวใจ รักที่เขาเปน
ทางเลือกที่แสนยากเย็น  ลืมเขาให้เปน ทำได้ไหมใจ

ผ่านให้ได้

ต้องผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้
ผ่านคืนวันอันโหดร้าย กับ"หัวใจที่ร้าวราน"
คืนวันที่แสนยาวนาน ทุกวินาทีที่ทรมาน
หัวใจที่น่าสงสาร จะทนได้นานไหมหนอ
ปวดปร่า รวดร้าว สุดใจแสนลึก
ความรู้สึก ภาพนึก หลอกหลอน
คิดถึงทุกเวลา ทุกขั้นทุกตอน
ที่เราสองเคยร่วมกันมา
ต้องผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้
แม้รู้สึกหัวใจถวิลหา
เรื่องราวสองเรา ที่เขาไม่เคยเห็นค่า
คงให้เวลา เปนยา"รักษาแผลใจ"

เวลา และ เวลา

เวลาที่สั้นๆ ไม่สำคัญ ใช่ไหมหนอ
เวลานั้น ไม่เพียงพอ ไม่ขอต่อเวลา
เวลาที่ได้พบ ได้คบ ไม่มีราคา
เพราะเปนเรื่อง ของเวลา ไม่มีค่าให้ใครจำ
เวลาที่สั้นๆ ความเชื่อมั่น ยิ่งสั้นกว่า
เวลาที่นำพา  เวลาผ่ามา ก็ผ่านไป
เวลาที่ยังเหลือ  คือเวลา ที่ร้าวใจ
เวลาที่เคยได้ บอกจากใจ คือเวลา ที่ดีดี

ตายทั้งเปน

อีกครั้ง กับความร้าวราน

ความเจ็บปวดที่ทรมาน

กับการจากลาและห่างไกล

ขอโทษนะหัวใจ 

เพราะเปนเราที่อ่อนไหว

ให้หัวใจเขาไปเอง

 ต้องผ่านช่วงเวลานี้

ผ่านทุกๆนาที่ทีแสนยากเย็น

ปวดปร่า อ้างว้าง ช้ำกว่าที่เคยเปน

กับความทรงจำกับภาพที่เห็น
หลอนเราทุกเช้าเย็น เหมือนตายทั้งเปน 

กับร่างกาย หัวใจ ที่ไร้วิญญาน

ปุ่มโดนๆ

ถ้า facebook มีปุ่มว่า "แฟนกรู" เวลาเธอ on อยู่กรูจะกดให้รู้กันไปเลย
ถ้า facebook มีปุ่มว่า "ชู้" กรูจะได้รู้ว่าแฟนกรูมี "แอบ" ไว้กี่คน
ถ้า facebook มีปุ่ม "สะเทือนใจ" กรูจะได้กดได้เพราะว่า"โดน"
กับ "สถานะ" ของบางคน ที่มันเศร้าและ "โดน" หัวใจกรูเหลือเกิน

ฝากรัก

หมอกจางๆ พาใจ ให้ไหวหวั่น
นึกถึงใคร คนนั้น  ที่ฝันหา
ลมหนาวโชย สะท้าน ในอุรา
อยากบอกเขา เหลือเกินว่า "คิดถึงจัง"
ใบไม้กราว ร่วงหล่น บนพื้นดิน
ให้ถวิล กลิ่นไอ เคียงกายข้า
รักนะค่ะ วานลม  ช่วยนำพา
ให้เขารับ และรู้ว่า "รักเหลือเกิน"

หวังเล็กๆ

ในช่วงหนึ่งของชีวิต...
ที่มีผิดและพลาดพลั้ง
มีทั้งสุข ทุกข์ และ สมหวัง
มีบางครั้งยิ้มทั้งน้ำตา
และในช่วงหนึ่งของชีวิต...
เคยหวนคิดความสุขคืออะไร
เคยผ่านมา เคยทักกันบ้างไหม
หรือแค่ผ่านเลยไปไม่เห็นกัน
และจากนี้ชีวิตในข้างหน้า
จะมีบ้างไหมหนา"ความสมหวัง"
มาช่วยเติมหัวใจ เติมพลัง
แม้จะไม่ดังฝัน แต่สักครั้งก็ยังดี
-

คนที่ตามหา

อยากมีคุณแนบเคียงกายตลอดคืน
ครั้นพอตื่นเห็นหน้าคุณยามลืมตา
อยากอยู่ด้วย อะไรด้วย ทุกเวลา
อยากใช้ทุกนาทีที่มีค่า "เพราะมีคุณ"
อยากจะใช้ชีวิตที่เหลือจากวันนี้
ใช้กับคุณคนที่ใจไขว่คว้า
คนที่เคยโหยหาในชีวิตที่ผ่านมา
คนที่ใจรู้ว่า "ปราถนามาแสนนาน"

นิ่งเฉย

บอ่ยครั้ง...ที่นิ่งเฉย ไม่ใช่ ไม่รู้สึก
"อดทน" ไม่ได้แปลว่า "ทนไหว"
"ไม่เปนไร" ก็ไม่ใช่ว่า "ทนได้"
"ไม่พูด" ก็ใช่ว่า "ไม่อยากจะโวยวาย"
แต่ให้รู้เอาไว้...กรู กำลังทำใจ "แบบผู้ดี"

สิ่งดีดี

ความรักที่มี...มาจาก "ความรู้สึกดีดี" ที่ได้
ความสุขที่มากมาย คือ การให้ "สิ่งที่ดีดี"
เพราะดังนั้น...ถ้าทุกคนอยากจะมี
ก็จงให้ ความรัก ความรู้สึก "ที่ดีดี" ให้แก่กัน

ใจตรงกัน

ความรัก...ไม่มีเหตุผล
อาจเกิดจากคนสองคน ที่รู้สึกตรงกัน
เฝ้าอาทร ห่วงหา ไม่เว้นวัน
อยากดูแล และ แคร์กัน ด้วยห่วงใย
จึงเกิดเปนสายใย คนสองคน
ไม่ได้เกิดด้วยเหตุผลของสิ่งใด
แต่เกิดจากความรู้สึกที่ภายใน
ก่อเป็นรัก"เต็มหัวใจ"คนสองคน

ไปตามใจ

กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง
นั่งฟังเพลงเบิร์ด แล้วอยากจะบิน
ทำไมต้องอินกับเนื้อเพลง
เมื่อชีวิตเป็นของเราเอง
ให้หัวใจบรรเลงแระกัน
เดินไป ลุยไป ตามที่ใจต้องการ
สุข ทุกข์ เจ็บปวด สมหวัง หรือถึงทางตัน
เมื่อถึงตอนนั้น หัวใจคงรับได้เอง

เสียความรู้สึก

ระหว่างความรู้สึก กับหัวใจ
รู้ไหมอย่างไหนสำคัญกว่ากัน
แต่สำหรับฉันความรู้สึกนั้น
สำคัญมากกว่าหัวใจ
เพราะถ้าเราให้ความรู้สึกดีๆกับใคร
มันถึงส่งผลไปที่หัวใจ
อาจเกิดเปนรัก หรือ ไม่รักก็ได้
แต่หากความรู้สึกดีแล้วเสียไป
มันทั้งเสียใจและรู้สึกเลวร้ายไปพร้อมกัน
ในด้านหัวใจที่มีรักเมื่อพลาดหนัก
ก็เพียงแค่น้ำตาไหลและปวดใจ
แต่ความรู้สึกยังคิดในสิ่งที่ดีได้
จึงแค่เสียใจแต่รู้สึกดี
นั่นคือเหตุผลกับความรู้สึกที่มี
ให้"คนบางคน"ด้วยความรู้สึกดีดี
ผลคือเลวเหลือใจใช่หรือนี่
ทั้งเสียรู้สึกดี เสียใจ ปวดใจ เหลือเกิน

รู้หน้าไม่รู้ใจ

เคยไหม..รู้สึกดี ดี กับ "คนบางคน"
ไม่มีเหตุผล แต่ รู้สึกชื่นชมเขาจากใจ
มองเห็น เขาตรง มองเห็นถึงความจริงใจ
มองเห็นความมีน้ำใจ มองเห็นสิ่งดีๆมากมาย
ไม่เห็นความเลวร้ายในตัวเขาเลย
วันหนึ่ง..สิ่งที่เห็นและคิดตรงกันข้าม
อย่าประนามว่าเขาผิดและเลวร้าย
เพราะเพียงว่าเราเสียใจ กับสิ่งที่เขาทำลงไป
ทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของเขาหรือใคร
เปนเพราะเรา"มองเขาดีเกินไป"แค่นั้นเอง
เปนพราะความคาดหวัง ศรัทธาที่เรามีให้
จึงข้ามสิ่งต่างๆไม่คิดไม่ศึกษาให้แน่ใจ
ต้องคิดระวังตัวระวังใจ ก่อนจะรู้สึกดีกับใคร
ต้องเรียนรู้และชั่งใจ ว่าตัวตนเขาเปนอย่างไร
ภาพข้างนอกกับจิตใจ นั้นใช่เหมือนกันหรือปล่าว

เชื่อมั่น

ความรักของ คนสองคน
ต้องเริ่มต้นที่ ความเข้าใจ
ต้องมีการชั่งใจ อภัย
มีความเชื่อมั่น ให้กันและกัน
เพราะหากขาดสิ่งเหล่านี้
รักก็มี แต่พังกับพัง
กับคนรอบตัวที่มาประดัง
เชื่อกับเรื่องที่ได้ยินได้ฟัง
ขาดความเชื่อมั่นซึ่งกันและกัน นั่นเอง

อย่าข้าม

เมื่อคนล้มคนทุกคนอยากจะลุก
เมื่อไม่ฉุด ก็อย่าไปเหยียบซ้ำ
แค่เขาล้มรู้ไหม เขาก็ช้ำ
อย่าเหียยบย้ำให้เขาช้ำจนท้อใจ

ลับหลัง

นั่งเงียบๆ ให้เขาแทง เพราะว่า แรงยังไม่มี
โดนทิ่มแทง ทั้งๆที่ ไม่ได้มี ความคุ้นเคย
หรือเพราะว่า "เขาทั้งหลาย" ว่างจังเลย"
เม๊าท์เปรยๆ คนโน้นที คนนี้ที สนุกจัง

กันและกัน

จับมือกัน ก้าวไปข้างหน้า
สัญญาว่าจะไม่มีใจหวั่นไหว
เราสองคนจะถนอมหัวใจ
และความรู้สึกสองเราไว้
....ซึ่งกันและกัน.....

ขอคิดบ้าง

ในวันที่ไม่มีกัน  ชีวิตของฉันว่างเปล่า
คุณทิ้งความเหงา เจ็บ เศร้า ปวดร้าว ให้ฉันเพียงลำพัง
วันนี้..คุณบอกเหมือนเดิม "เราเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
รู้ไหม..วันนั้นฉันเป็นอย่างไรบ้าง และผ่านมาได้อย่างไร
เคยแคร์ความรู้สึกกันไหม หรือไม่เคยเลยสักครั้ง
อย่าบังคับให้ฉันทำทุกอย่าง ให้ฉันคิดบ้างนะคุณ

หมดเวลา

วันนี้...ที่คุณกลับมา
แล้วบอกว่า.."เราเริ่มต้นกันใหม่นะ"
คุณเคยถามฉันสักคำไหมว่า
ฉันอยากเริ่มต้นใหม่กับคุณไหม
วันนั้น...ที่คุณทิ้งกันไป
เคยรู้บ้างไหมว่าฉันรู้สึกอย่างไร
เจ็บปวด ทรมานเพียงใด
เคยไหมที่เหลียวกลับมามอง
ขอบคุณที่กลับมา...
ขอโทษ...ที่เวลาของเราหมดแล้ว

พักนะค่ะ

หลับตานะ...
.เหนื่อยนักพักเถอะคนดี
หลับตาแล้วหยุดคิดสักนาที
ให้ใจที่อ่อนล้านี้ได้พักลง
หลับตานะ...
พักตาที่ช้ำระบม
ให้น้ำตาล้างความตรอมตรม
ข่มตาหลับให้ทุกข์คลาย
หลับตานะ....
หลับเถิดหลับให้สบาย
ตื่นขึ้นมาทุกอย่างจะคลี่คลาย
ก้าวไปข้างหน้าอย่างมีจุดหมาย
ลืมเรื่องร้ายๆ ให้ลึกสุดใจก็พอ

พรุ่งนี้มีแสงตะวัน

• ในวันที่ท้อแท้อ่อนแรง...ให้แหงนมองบนท้องฟ้า
• แล้วบอกตัวเองไว้ว่า..พรุ่งนี้ท้องฟ้ายังมี.."แสงตะวัน
• รู้ไว้ไม่มีใครได้ทุกอย่าง  เส้นทางไม่เรียบตลอดไป
• บางครั้งที่เราแพ้พ่าย..... บางครั้งที่เราอ่อนแอ
• และยึดติดกับสิ่งที่เคยผ่านพ้น จำไว้เปนแค่"หัวใจสับสน"
• ต้องไม่ท้อกับการเริ่มต้น ถ้าเราก้าวพ้น..
• เราก็คือคน ที่ "ชนะหัวใจตัวเอง"
• และในวันที่ท้อแท้  อ่อนแอ ให้แคร์หัวใจตัวเองไว้
• แล้วมองไปนฟ้าไกล....พรุ่งนี้มี "แสงตะวัน".

ความทรงจำ

ในความทรงจำสีจางๆ
แม้เวลาผ่านมาเนิ่นนาน
และเหมือนว่าจะเลือนลาง
แต่สิ่งต่างๆ ไม่เคยเลือนหาย
เวลาหมุนเปลี่ยนมากมาย
ภาพเก่าๆไม่เคยจางได้
ทุกอย่างคล้ายๆจะอยู่ที่เดิม
เพราะเรียกว่าความทรงจำ
จึงจำไม่ลืมใช่ไหมเอย
สิ่งเก่าๆยังคงคุ้นเคย
เจ็บน้ำตาไหลบ่อยเลย
กับความทรงจำที่คุ้นเคย สีจางๆ

รักไม่รู้ตัว

ความรู้สึกของ "คนสองคน"
เริ่มต้นไม่คิดอะไร แต่เกิดจากความห่วงใย
หวังดีที่ต่างมีให้  คิดถึงในความเปนไป
ปราถนาดีให้ซึ่งกันและกัน
ผ่านไปเปนความรู้สึก ที่ลึกเกินไปกว่านั้น
เข้ามาในใจของกันและกัน
โดยที่ไม่ทันตั้งตัว
ไม่รู้รักเกิดตอนไหน มากเกินไปจนรู้สึกตัว
ว่าหวง ว่าหึง ว่าแคร์ มากเกินจนใจเริ่มมัว
รักที่เกิดแบบไม่รู้ตัวล้มพังขาดความ"เข้าใจ"
เพราะรักขาดความเชื่อมั่น และขาดซึ่งความ"เชื่อใจ"
รักนั้นไม่ต่างอะไร คือรักที่วูบไปวูบมา

แพ้ตลอด

ถ้า..ความรู้สึก คือ การมีกันและกัน
ฉันคงมีแต่เธอตลอดเวลา
ถ้า..ห่วงใย คือการอาทรห่วงหา
ฉันรู้แต่ว่าฉันแคร์และอยากดูแล
ถ้า..ความรักคือการใส่ใจและแคร์
ที่แน่ๆฉันคงไม่เจอ
ถ้า..ความคิดถึง คือ การได้พานพบเธอ
ฉันคงเพ้อ ไม่เจอเธอสักวัน
ถ้า..ชัยชนะ คือ เธอเป็นรางวัล
คนอย่างฉันคงแพ้ตลอดกาล

ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม

ไม่เคยรักกันลยใช่ไหม
ที่ผ่านมาคืออะไรช่วยบอกที
เข้ามาเป็นห่วงใยปราถนาดี
ทำอย่างนี้ให้เรียกว่าอะไร
ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม
ให้ห่วงใยให้อาทรและห่วงหา
ส่งคำหวานหล่อเลี้ยงใจตลอดเวลา
บอกคิดถึงบอกทุกคราที่คุยกัน
ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม
ที่พูดไปเปนเพียงแค่คำหวาน
ปลอบประโลมหัวใจคนร้าวราน
แล้วมาสร้างรอยช้ำย้ำหัวใจ
ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม
ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาที่ไขลาน
เติมความรักแล้วหยิบยื่นความเจ็บและทรมาน
หัวใจคนไม่ใช่ลานให้เธอหมุน
ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม
บอกตรงๆรับได้รับได้ไม่มีสาน
ถ้าจะจบจะจากลาอย่าคิดนาน
ฉันต้องการความจริงจากใจเธอ

ยิ้มรับความเจ็บ

ยิ้มทั้งน้ำตา...ยิ้มให้การลาแล้วบอกว่า "ไม่เป็นไร"
ยิ้มทั้งที่หัวใจร้องไห้....ยิ้ม..ทั้งที่หัวใจร้าวรานเหลือเกิน
ยิ้ม..ให้กับเหตุผล ของคนบางคนที่ รักเกิดจาก "บังเอิญ"
ยิ้ม..รับสิ่งที่ต้องเผชิญ กับการเดินจากไปโดยไม่แคร์
ยิ้ม..ทั้งน้ำตา ยิ้ม..รับเวลาที่ต้องเจ็บปวดเหลือแสน
ยิ้ม..รับความว่างเปล่า ยิ้ม..รับความเหงาเศร้า ที่เข้ามาแทน
ยิ้ม..ทั้งที่หมดแรง ยิ้ม..รับการเปลี่ยนแปลง เพียงลำพัง
ยิ้ม..ให้กับความหลัง ยิ้ม..ให้ความรัก ที่ไม่จีรัง
ยิ้ม...ให้กับความจริง ยิ้ม..รับทุกสิ่ง ยิ้มด้วยใจอ่อนล้า
ยิ้ม..กับเรื่องราวทีผ่านมา ยิ้ม..ให้เวลานำพาทุกอย่างจางไป

พูดง่ายๆ

กับคำเพียงบางคำ
รู้ไหมมันช้ำแค่ไหน
ได้ยินหัวใจสั่นไหว
ร้าวรานเกินอธิบาย
กับคำเพียงบางคำ
ไม่อยากจำแต่ยังฝังใจ
แค่พูดสั้นๆ แยกทางกันไป
แคร์ความรู้สึกบ้างไหม
หรือเพราะไม่รู้สึกอะไร
จึงพูดง่ายๆแล้วเดินจากไป
ทิ้งคนหนึ่งไว้ให้ตายทั้งเป็น

วันฟ้าใส

หากวันนี้...แม้มีน้ำตา
บอกตัวเองไว้ว่า ฟ้ายังต้องเปลี่ยนสี
สิ่งที่คิดว่าร้าย     ก็คงไม่ร้ายกว่านี้
เรื่องดีๆพรุ่งนี้ต้องเป็นของเรา
วันนี้ พายุ..ฝน..กระหน่ำ
ให้จำ ฟ้าหลังฝนสดใส
แม้คืนมืด ยังมีจันทร์ส่องแสงร่ำไร
วันใหม่ ฟ้าใสๆ ในใจงามๆ

วันพิเศษ คืนพิเศษ

วาระแห่ง "วันพิเศษ"และถึงซึ่ง "คืนพิเศษ"
เป็นสิ่งที่มีความหมาย กับคนมากมาย
ที่มีคนเคียงข้างกายกับความหมาย "คนรู้ใจ"
เคยนะ...เคยผ่านช่วงเวลาของคืนและวัน
กับ"สิ่งพิเศษ"เหล่านั้นกับคืนวัน"คนพิเศษรู้ใจ"
เป็นความทรงจำ ที่ไม่ลบเลือนไปจากใจ
ว่าสุข ชื่นชม อบอุ่นหัวใจ แค่ไหน
เมื่อ"วันและคืนพิเศษ"เวียนกลับมาใหม่
หัวใจจึง เจ็บปวด ร้าวราน ทรมานจนน้ำตาไหล
เจ็บเป็นพิเศษกว่าคืนวันทั่วไป ...
เจ็บร้านรานหัวใจแทบแหลกสลาย กับ...
"วันพิเศษ..คืนพิเศษ" ที่ไม่มีใคร "เจ็บพิเศษในหัวใจ"จริงๆ