อย่าทำลาย

อย่าทำลาย..มิตรภาพ..ด้วย.."ความรัก"
อย่าทำร้าย..ความรัก..ด้วยคำว่า.."รักกว่า"
อย่าทำร้าย..ความรู้สึกดีดี..ที่มีค่า
อย่าทำลาย..เวลา..ด้วยคำว่า.."ความทรงจำที่ดีดี"

โลกความจริง

หากตราบใด สายน้ำ ไม่ไหลกลับ

มีเกิด แก่ เจ็บ ดับ อย่าถวิล

เมื่อ อาทิตย์ ขึ้นตก เป็นอาจิณ

โลกความจริง ก็ไม่สิ้น คนติฉิน แะ นินทา

ไม่มีเรา

ยืนเดียวดาย ปลายทาง อย่างเหงาๆ

ดีกว่ายืน ข้างเขา ที่ไร้ใจ

ยืนอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว อย่างหนาวใจ

ดีกว่ายืน ข้างใคร ที่ใจ.."ไม่มีเรา"

สิ่งที่ทำให้คนเปลี่ยน

เวลา..ไม่สามารถเปลี่ยนคนได้..แต่
ความเจ็บปวด ที่สุดจะทน ทำให้คน..เปลี่ยนแปลง

แค่นี้เอง

สมองคน..ไม่มีอะไรซับซ้อน มีแต่ คิดดีกับคิดไม่ดี
ใจคนก็.. ไม่มีอะไรซับซ้อน มีแต่ รักกับไม่รัก แค่นี้เอง

ชีวิตเรากำหนดเอง

อาจจะเคย..เสียใจบ้าง ในบางที
อาจจะเคย..มีร้องให้ ในบางครั้ง
อาจจะเคย..แพ้พ่าย ท้อแท้ ยามพลาดพลั้ง
อาจจะเคย..ชอกช้ำ คำติฉิน และนินทา
แต่นั่นคือ..ความหมาย..ของชีวิต
ฟ้าลิขิต..แต่ชีวิต..คือ เรียนรู้และฟันฝ่า
ชนะความรู้สึกใจตัวเอง คือสิ่งที่"ล้ำค่า"
อย่าโทษฟ้า ชี้ชะตา ชีวิตเรา"กำหนดเอง"

ความหมาย

วันนี้..
ออกไปตามหา.."ความฝัน"
ฉันเก็บมันได้ จากข้างถนน
เก็บมาจากมือ ของคนจนๆ
เลอะเทอะเปรอะ ปนมากับ"ความจริงใจ"
หลายคนอาจมอง ไร้ค่า
แต่ศรัทธา นั่นแหละ "ความหมาย"
ดีชั่ว..อยู่ที่สำนึก.. จิตใจ
อุปสรรค ขวางหนาม แค่ไหน
หากมี "หัวใจที่แกร่ง"..ก็เกินพอ

ตลอดกาล

ไม่ต้องการเป็นคนที่"สำคัญ"
แค่ต้องการ "การใส่ใจ"
ไม่ต้องการ "ความห่วงใย"
แค่ต้องการ "ความจริงใจ" เท่านั้นเอง
ไม่ต้องการ "การครอบครอง"
แค่ต้องการ "เป็นเจ้าของในหัวใจ"
ไม่ต้องการ "อยู่ด้วยกันตลอดไป"
แค่ต้องการ "ความรู้สึกดีๆไว้" อยู่ในใจของกัน...
...ต ล อ ด ก า ล...

แปลก แต่ จริง

คนเรามัก..เบื่อ..เวลาที่..ท้อ
มัก..รอ..เวลาที่..สิ้นหวัง
มัก..จำ..เวลาที่..เลยผ่าน
มัก..ทรมาน..เวลาที่..เคยดี

คิดเอาเอง

จะ.."เว้าวอน"..หน้าวอลอีกสักครั้ง
ใครบางคนอ่านฟังอาจมองว่า.."เร้าหรือ"
ความรู้สึก..อยู่ที่คิดว่า.."เวิ้นเว้อ"..หรือ "เชื่อถือ"
ใต้สะดือ หรือ สมอง อยู่ที่ใจ ใครคิดเอง

พักที่นี่

จะแบ่งปัน.."ความสุข"..ที่ฉันมี
ให้กับ.."เธอคนดี"..ที่ฉันรัก
จะแบ่งเบา.."ความทุกข์"..ที่เธอหนัก
จากเธอ.."สุดที่รัก"..มาพักไว้ที่ฉัน

ระยะยาว

จะดูแลเธอไปถึงยามแก่
อาจมีบ้างผันแปร "แพ้ความขาว"
แค่หวั่นไหวไปบ้างแต่ "ชั่วคราว"
ระยะยาวคือเธอ.."เสมอใจ"

ไม่ได้เลย

เมื่อภาษาไม่แข็งแรง
จะแสดงความรักก็ลำบาก
อยากจะบอกว่า รักนะ รักมาก
จะสะกด สกัดจากหัวใจ ไม่ได้เลย

รักเธอเสมอ

ตะวัน..มีไว้ลับ..ขอบฟ้า
ดวงจันทรา..มีไว้..เคียงดาวเดือน
ความคิดถึง...มีให้ ไม่รู้เลือน
และหัวใจ..มีไว้เตือน ว่ารักเธอ เสมอไป

แคร์ตัวเอง

"ชีวิต" เป็นของเราก้าวไปด้วย "หัวใจ"
ลมแรงสักเพียงไหน อย่าหวั่นไหวเพราะ "ลมปาก"
"ความรู้สึก" นึกคิด นั้นดูยาก
ควรแคร์จาก ความรู้สึกใน ใจตนเอง

รักน้องคนเดียว

มานีเป็นแฟนมานะ
มานะเป็นน้องมาโนช
มาโนชสนแต่มันนี่
แต่พี่..รักน้องคนเดียว

คุณค่า

เกิดเป็นหมามีสองขายังเดินได้

เกิดเป็นคนกลัวอะไรมีแขนขา

อุปสรรคจะแค่ไหนใช้ปัญญา

คนหรือหมามีคุณค่าที่"จิตใจ"

ความห่าง

ความห่างไกล..ใช่ว่า..ไม่คิดถึง
ความผูกพัน..ลึกซึ้ง..เกิดได้จาก"เวลา"
ความรัก..เกิดแล้ว..ใช่ลืมและเลือนลา
แต่เหตุผลและเวลา..อาจนำพา ดูเหมือนว่าแชเชือน

ค่าน้ำนม

โอ้ดวงใจ เจ้าใย ช่างห่วงหา
ห่วงอาทร ทุกเวลา ในตาเจ้า
เฝ้าถนอม กล่อมเกลา ทุกค่ำเช้า
เลือดในอก นมเจ้า ให้ดื่มกิน
เพราะว่ารัก เพราะหวง เพราะห่วงใย
เกินกว่าใคร ในหล้า เหนือฟ้าดิน
ค่าน้ำนม ทุกหยด ที่ดื่มกิน
ไม่มีวัน ทดแทนสิ้น คุณแม่เอย

แค่นี้ก็พอ

ไม่ได้อยาก..ได้"ความรัก"ที่มากๆ
ไม่ได้อยาก..ได้"ความรัก"หมดหัวใจ
แค่อยากได้..ความอาทร ความห่วงใย
"รักน้อยๆ"ไม่เป็นไร..แค่"เข้าใจ"กันก็พอ

ดับไฟในใจ

ฝนตก..น้ำตานอง
ฟ้าร้อง..น้ำตาไหล
แดดออก..หัวใจร้อน ราวกับไฟ
ฝนตกใหม่..ช่วยดับไฟ ในใจฉันที

ฟ้าเปลี่ยน

เคยท้อ..และ..เคยถอย

เคยรอคอย..จนเหนื่อยล้า

เคยร้อง..จนไม่มีน้ำตา

วันนี้..จึงพบว่า.."ฟ้าเปลี่ยนสี"

สักวันต้องเห็น

แม้ยืนเดียวดายที่ปลายฟ้า

ก็ยังมีแสงจันทรามาให้เห็น

ชีวิตแม้มืดมนแสนยากเย็น

ก็ยังมี..วันเห็น..แสงตะวัน

อย่าดูถูก

อย่าดูถูก.."ความรัก"..ด้วยการ.."เฉยชา"
อย่าดูถูก.."ความคิดถึง"..ด้วยการ.."เฉยเมย"
อย่าดูถูก.."จิตใจ"..ด้วยการ.."นิ่งเฉย"
อย่า.."ละเลย"..ในเวลาที่.."ยังมีกัน"

ความคิด

โอ้.."ความคิด"..เจ้ากรรมช่างแสนแปลก
ไม่เคยแยก แบ่งเวลา มาตอนไหน
เจ้าคิดได้มากน้อยปล่อยตามใจ
ช่างบังคับมันไม่ได้เลยสักที
คิดบางครั้ง..ทำเราช่างเปนสุข
คิดบางครั้ง..พาให้ทุกข์เหลือเกินนี่
คิดบางครั้ง..คิดวนซะทุกที่
คิดทุกครั้ง..อยากให้คิดดีๆ ให้ตัวเองและทุกคน

ชั่วนิรันดร

แม้ต้องเจ็บ ช้ำบ้าง ตามวิถี
ขอเพียงมี รักนิรันดร์ ไม่ห่างหาย
เจ็บเท่าไหร่ ก็จะทน จนวางวาย
ขอเพียงมี รักเคียงกาย ชั่วนิรันดร์

รักและคิดถึง

รักเจ้า เจ้าก็รู้ อยู่ว่ารัก
จะให้หักห้ามใจอย่างไรไหว
คราต้องจากห่างกันแทบขาดใจ
รู้ทันใด รักเหลือเกิน เกินพอดี
จะให้น้อยลงกว่านี้คงไม่ได้
จะให้ทำอย่างไร ไม่คิดถึง
อยากเธอให้รู้ซึ้งถึงก้นบึ้ง
ว่าหัวใจดวงนี้ รักคิดถึง เธอเหลือเกิน

PJ.COCO: รักคือรัก

PJ.COCO: รักคือรัก: รักคือรัก...มั่นคงนักในรักนี้ รักคือรัก...ไม่เคยที่จะแปรผัน รวมหัวใจ...ให้เป็นหนึ่ง"เดียวกัน" เป็นนิรันดร์..เป็นเพราะ..ฉันรักเธอ

อุ่นอกแม่

อุ่นใดๆจะเท่า.."อุ่นอกแม่"

อุ่นแท้ๆในอกแม่.."อุ่นโอบกอด"

อุ่นห่วงใย อุ่นรักให้ คิดคราใด.."อุ่นตลอด"

อุ่นจากอก ยามแม่กอด..

ลูกรู้สึก..ว่า.."รอดและปลอดภัย"..

แค่รัก เอง

รัก...คือ ความหวังดี

รัก...คือ ความรู้สึกดีๆ ที่มีได้

รัก...คือ ความห่วง แคร์ และ ใส่ใจ

รัก...คือ สถานะใด ก็ได้.."แค่รัก"..เอง

รักคือรัก

รักคือรัก...มั่นคงนักในรักนี้

รักคือรัก...ไม่เคยที่จะแปรผัน

รวมหัวใจ...ให้เป็นหนึ่ง"เดียวกัน"

เป็นนิรันดร์..เป็นเพราะ..ฉันรักเธอ

รักกับไม่รัก

ในเรื่องของ.."ความรัก"..
เมื่อเรารักใครสักคน..ต่อให้เลวร้ายสักแค่ไหนก็ไม่จำ
เพราะหัวใจจะสั่งให้จำในเรื่องที่ดี..แม้จะมีเพียงน้อยนิด
แต่..กับคนที่เราไม่รัก..ต่อให้ดีแค่ไหนก็ไม่ใส่ใจ
และเลือกแต่จะคิดในสิ่งที่เขาไม่ดี..แม้จะมีเพียงน้อยนิด

ที่หัวใจ

ความรู้สึกดีๆ นั้นมีได้
จะรักษาได้นานไหม ใครจะรู้
ความรู้สึก ช่างอ่อนไหว เกินหยั่งรู้
ความรู้สึก เกิดอยู่ ที่หัวใจ

สะท้านใจ

อดีตเศร้า ผ่านไป ไม่เคยสน
แม้ต้องทน ความทรงจำ ที่อดสู
ชีวิตต้อง เดินต่อ แม้จะรู้
แต่ก็มี บางครู่ ที่สะท้อนสะท้านใจ

ไออุ่น

คืนนี้ที่ฝนตก..ลมหนาวเริ่มพัดมา
หัวใจเริ่มไหวหวั่น...สั่นทั้งอุรา
สะท้านใจเป็นหนักหนา...
หนาวเหน็บจนอยากจะไขว่คว้า..
ไออุ่นมาให้อุ่นใจ..อุ่นจากใคร "ใครสักคน"

เราสองคน

จะวันนี้ วันนั้น หรือ วันไหน
จะเป็นวันอะไรอย่าไปสน..
ขอเพียงแค่เป็นวัน..ที่มี..เราสองคน
ฝ่า พายุ แดด ฝน และ สายลม..ไปด้วยกัน
จะร่วมสุข ร่วมยิ้ม ไม่ไกลห่าง
แม้จะทุกข์ จะเคียงข้างไม่ห่างหาย
จะมีกันเคียงคู่ ไม่ห่างกาย
จะรัก แคร์ ดูแลและห่วงใย ..
..นาทีแรก..และ..สุดท้าย ของทุกวัน

รักข้างเดียว

รักเองช้ำเอง  มันไม่แปลก
รักเองเจ็บเอง ย่อมแหลกที่ใจช้ำ
รักเองจบเอง  ต้องตัดใจแม้ต้องทำ
รักตัวเองสักครั้ง ถือหมดกรรมที่.."รักเขาแค่ข้างเดียว"

ถ้า..เยอะ

ถ้าไม่รัก ไม่หวง คงไม่หึง
ถ้าไม่ห่วง ไม่คิดถึง คงไม่หา
ถ้ามันเยอะ รำคาญ ให้บอกมา
จะหยุดรัก หยุดโหยหา ไม่ว่ากัน

เพราะ..

"ความเหงา".. อาจทำให้เราคิดอะไรได้บางอย่าง
"ความเหินห่าง".. อาจทำให้เราเข้าใจใน.."เหตุผล"
"ความเดียวดาย"..อาจต้องการไขว่คว้า.."ใครสักคน"
"ความอ้างว้าง"..อาจเกิดเพราะ "คนบางคน"..เดินจากไป

ของตาย

เคยคิดว่า "รักกัน" แต่เคย "แคร์รู้สึก" กันบ้างไหม
ทั้งหมดก็แคร์คนอยู่ใกล้ คนที่ไกลแค่ "ของตาย" ไม่ต้องแคร์
"ของตาย"ก็เป็นคน ยอมรับผล..ไม่มีข้อแม้
หัวใจมันอ่อนแอ..ขอยอมแพ้ "เจ็บเหลือเกิน"

ฝากความรู้สึก

อยากมีใครสักคน.."ไว้ฝากความรู้สึกฝากหัวใจ"
ไม่ใช่อยากมีใครไว้.."ฝากผีฝากไข้"..
เพราะ..อยากอยู่ด้วยกันไป.."ใส่ใจห่วงใยดูแลกัน"
ไม่ใช่..มีไว้ให้.."จัดงานและเจ็บป่วย"..นะ

ที่เก่า

ขอแต่แคจำ..ที่เก่าที่เราเคยยืน
แม้ต้องฝืน..กับที่ใหม่ที่ไม่คุ้น
แค่หวลคิด..ถึงที่เก่าให้ใจอุ่น
เป็นแรงหนุน..ยืนที่ใหม่ให้แข็งแรง

ใคร

ชีวิต..จะเอาอะไรกันหนักหนา
เพราะครึ่งทางชีวิตที่ผ่านมา ต้องฝ่าอะไรมามากมาย
ชีวิตที่เหลือ ..บอกหน่อยต้องการอะไร
ความสุข..ที่ไขว่คว้าได้ หรือ ปล่อยไปตาม ยถากรรม
ความถูกต้องของใครๆ หรือ ความถูกใจของตัวเรา
ความทุกข์ สุข หรือ เหงา เศร้า
ถามตัวเรา ใคร หรือ เรา ที่ควรแคร์

ก่วาจะรู้...

เคยเป็นแบบนี้ไหม..ไม่รู้ใจตัวเอง
คนนั้น..คิดว่ารักแต่ไม่ไช่..ไม่มีทางเป็นไปได้
คนนี้..ดีช่วยเติมส่วนที่หาย..แต่ในใจไม่กล้าพอ
เหมือนวนอยู่ในอ่าง..หาความชัดเจน..ไม่แน่นอนเลยหนอ
ส่วนคนที่รอ เขาเลยท้อ..แล้วจากไป
ความรู้สึกที่ได้รับ คือเจ็บไปทั้งใจ น้ำตาไหล เพิ่งเข้าใจตัวเอง

ตายทั้งเป็น

ชีวิตที่ไร้คู่..อาจจะดูเหมือนเหว่ว้า
แต่จะดูมีคุณค่า หากว่าคู่ที่เลือกมา "อันตราย"
ชีวิตที่เหลืออาจต้องแขวน..บนเส้นดาย
ไม่ต่างไร้ความหมาย แต่ยังคล้าย "ตายทั้งเป็น"

จิต สำนึก

จงอภัยให้คนที่"นินทา"และว่าร้าย
จงเข้าใจจุดบกพร่องจิตใจที่เขามี
จงอย่าโกรธ ถือโทษ และ คิดเขาไม่ดี
เขาอาจมีปัญหา ทางจิต สำนึก ที่ต่ำเกิน
..มอง โลก ให้ เป็น อย่า เต้น ตาม แรง เสียด..

เป็นตัวเอง

อย่าไขว่คว้าหา "ความจริง"
อย่าไขว่คว้า "ความเป็นธรรม"
คิดเสียว่าสิ่งที่ได้ก็คือ "กรรม"
ที่ต้องทำคือเข้าใจในความ "เป็นตัวเอง"

อย่าค้างใจ

เมื่อไม่รัก ไม่คบก็คนละทาง
จะหันหลังให้กัน ก็อย่าอ้างสิ่งใดๆ
เมื่อไม่ดี ต่างคนก็ต่างไป
อย่าเหลือเยื่อใย อย่าติดค้างใจกันอีกเลย

เรือลำน้อย

ชีวิตเรา ก็เหมือนเรือลำน้อย
ในทะเลแห่งชีวิตที่กว้างใหญ่
ฟ้า คลื่น ลม ซัดมาก็หวั่นไหว
ในใจมีจุดหมายก็คือ..ฝั่ง

ไม่มีน้ำตา

"ความเจ็บปวด" ที่มีมาก..มากจน"ไม่มีน้ำตา"
เพราะว่า"ความเสียใจ"มันลึกเกิด.."พอดี"
ความทรมานที่ต้องนิ่ง..ที่ไม่มีวันได้ระบายจากหัวใจ..
มันคือความหมายของ..ความเจ็บปวดที่เกิดพอดี

เหงา

เหตุผลของ.."คนเหงา"..คือขาดคนที่.."เข้าใจ"
ไม่ใช่ไม่มีใคร แต่ไม่ใช่.."ใครสักคน"..ที่ใจต้องการ
หัวใจจึง"โหยหา" และ "ไขว่คว้า" จนร้าวราน
ความว่างเปล่าจึงคืบคลาน ความเดียวดายจึงทรมานใจตัวเอง

ความรัก กับ ดอกไม้

ความรัก..ก็เหมือนกับ..ดอกไม้

ใครๆเห็นก็รู้ว่าสวยงาม

แต่ในความหวานก็แฝงซึ่งคมหนาม

อาจทิ่มแทงเจ็บร้าวราน ยามเผลอใจ

ฝันสุดท้าย

ดั่งเรือน้อย ล่องลอย เคว้งคว้าง
คลื่นลม ชัดไป ไร้ทิศทาง
ไม่มีจุดหมายปลายทาง
ท่ามกลางพายุหมอกลม
ชีวิต..ที่แสนอ้างว้าง
กับความสับสนมืดมน
เหลียวหาไม่มี ข้างกายสักคน
เดียวดาย "เหงา"จน แทบขาดใจ
รอคอยคลื่นซัดหาฝั่ง
รอหวังเพื่อเจอจุดหมาย
รอใจให้ฝื้นคืนกาย
สร้างฝันสุดท้ายให้กลายเป็นจริง

แสนลำบาก

..เอาความรักมาให้..
..เอาดอกไม้มาฝาก..
..แม้ว่าแสนลำบาก..
..แต่ก็อยากให้ด้วยใจ

แค่..ความรู้สึกดีๆ

แค่..ความรู้สึกดีๆ.. ที่มี และอยากให้ทุกๆคน
แค่..อยากให้รับรู้..จะรับ รึ ไม่รับ ก็ไม่สน
แค่..อยากใ้ห้..ทุกคน รับรู้ เข้าใจ "ความรู้สึกดีๆ"
แค่..อยากให้ใจเป็นสุข..ให้สนุก กับ วันเวลาที่"ยังมี"
แค่..ความรู้สึกดีๆ..ที่ทำให้ใจเรานี้..สุขมากมาย

ฝุ่นกลางฝน

ล่องลอยเหมือนฝุ่นในอากาศ
ปลิ้วหายกลางสายฝนพร่ำ
หลงเหลือหยดน้ำเย็นช่ำ
แสงจันทร์ค่ำเช้าดาวเดือน
บอกใจอย่าไหวอย่าหวั่น
บอกกันอย่าท้ออย่าถอย
บอกตัวอย่ารออย่าคอย
บอกบ่อยตัวเราเป็นเรา

ที่เก่า

เคยไหม..ดีใจได้กลับมาที่เก่า
มีภาพทรงจำเก่าๆ ให้นึกถึง
เป็นภาพที่ดีตรึงใจและซาบซึ้ง
นึกไม่ถึงเราเป็นภาพที่ ลาง เลือน

แค่รัก

แค่รักก็พอ...
ไม่ขอเปลี่ยนแปลงใดๆ
ขอเพียงเชื่อถือหัวใจ
ขอให้ มั่นใจในรักก็พอ

ขอแค่นี้

ในเวลาที่ "เดียวดาย"..
อยากร้องไห้ กับ "ใครสักคน"
ในเวลาที่ "สับสน"...
อยากมีแค่ "สักคน" เข้าใจ
ในเวลาที่ "ร้าวราน"..
อยากมี "ใครบ้าง" คอยปลอบใจ
ในเวลาที่ ท้อแท้ อ่อนแอ และ หวั่นไหว
อยากได้แค่...ไหล่ได้พีกใจ
จากสักคนที่ ห่วงใย ด้วยใจ ที่จริงๆ

พูดตรงๆ

ความลับ.. อาจทำร้าย.."บางคน"
บอกช้า.. อาจทำให้ "บางคน" ผิดพลาดได้
บิดเบื้อน..อาจทำให้ "บางคน" คิดไปไกล
สุดท้าย.."บางคน" อาจคายเพราะ "คิดไปเอง"
..พูดความจริง คุยกันตรงๆ เถอะนะ
..ความจริงใจ..ชนะทุกสิ่ง เปนความจริงนะ

แค่นี้

เคยเปนแบบนี้ไหม..รักใครมากๆสักคน
รักโดยไม่สนว่าใครจะมองว่าอย่างไร
รักโดยไม่แคร์..แม้จะไม่ได้อะไร
แค่ได้รัก  ได้ทำให้เขาสุขใจ
แค่รอยยิ้มที่เขามีให้ ได้เห็นเขาเป็นสุขได้
แค่นี้ก็พอใจ..ไม่ต้องการอะไร
แค่ได้รักเขาด้วยใจ ..แค่นั้นเอง

ไม่เปลี่ยนแปลง

เมื่อมีรัก..ขอรักไม่แปรเปลี่ยน
วันเวลาหมุนเวียน..เปลี่ยนเพียงไหน
แม้ทุกสิ่งรอบข้างจะเปลี่ยนไป
แต่หัวใจ...มั่นคง และ..มั่นใจ
ขอรักเธอตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง

เเค่..ความรู้สึกดีๆ

แค่..ความรููสึกดีๆ..ที่มี และ อยากให้ทุกๆคน
แค่..อยากให้รับรู้..จะรับ รึ ไม่รับ ก็ไม่สน
แค่..อยากให้ทุกคน..รับรู้ เข้าใจ "ความรู้สึกที่ดีๆ"
แค่..อยากให้ใจเป็นสุข..ให้สนุกกับวันเวลา ที่"ยังมี"
แค่..ความรู้สึกดีๆ..ที่ทำให้ใจเรานี้.."สุขมากมาย"

ความจริง

ความจริงที่ปวดใจ  บอกออกไปก็บาดหมาง
ถ้าเธอเปิดใจบ้าง  นั่งข้างๆ แล้วสร้าง ความเข้าใจ
ความจริงที่เคยเก็บ  จะไม่เจ็บอีกต่อไป
ไม่มี..ลับ..ภายในใจ  มีแต่..ความเข้าใจ..ให้แก่กัน

นานแค่ไหน

วันที่เราหันหลังและจากมา
แต่ทำไมน้ำตามันหลั่งไหล
เดินออกมาพร้อมอ้างว้างจับหัวใจ
ความรู้สึกร้าวรานขึ้นภายใน..เกินจะทน
เพราะอะไรหัวใจตอบได้ไหม
เพราะว่ารักหมดหัวใจใช่ไหมเอ่ย
เพราะความหลังเก่าๆที่เคยๆ
กำลังจะละเลยจากไปไม่คืนมา
ต้องเจ็บปวดสักแค่ไหนต่อจากนี้
ต้องร้าวรานอีกกี่ปีที่จะหาย
ต้องกล้ำกลื้นจนจะถึงวันสุดท้าย
วันที่รู้สึกของหัวใจ ตายด้านไปและชาชิน

แค่นี้

คนบางคน..ทำดีทั้งชีวิต
เกิดพลาดผิดหนึ่งครั้ง ดูหนักหนา
คนบางคน..ทำเลวเสมอมา
กลับมีค่า เพียงแค่ว่า.."จะทำดี"

ผิดไหม

การที่เราจะรัก "ใครสักคน" จะผิดไหม
รักไม่สนอะไร แค่สนใจที่ได้รัก
เราโดยไม่แคร์หรือแม้แต่เขาไม่รัก
คงไม่มากไปนัก ขอแค่รัก "แค่ข้างเดียว"

ขอเป็นแค่นี้

วันที่เธอ..ท้อแท้.. ฉันขอแค่ปลอบใจบ้าง
วันที่เธอ..อ้างว้าง..ฉันขอยืนเคียงข้างไม่ห่างหาย
วันที่เธอ..อ่อนล้า..ให้รู้ว่า ฉันคือ..หนึ่งแรงใจ
วันที่เธอ..ร้องให้..ให้รู้ไว้ ฉันจะคอยเช็ดน้ำตา
วันที่เธอ..รู้สึกเหงา..ฉันจะเฝ้าใส่ใจทุกเวลา
วันที่เธอ..เจ็บอุรา..รู้ไว้ว่า ใจดวงนี้ขอเจ็บแทน
วันที่เธอ..มีใครที่หวงแหน..ดูแลแทนด้วยหัวใจ
คนอย่างฉันจะห่างไป ขอมองเธอไกลๆ อย่างชื่นชม

จิตสำนึก

คนทุกคน.."มีศักดิ์ศรี"..ในตัวตน
อย่าวัดคนที่.."รวยจน"..จะได้ไหม
รวยหรือจน มีรู้สึก มีหัวใจ
จะมีค่าแค่ไหนอยู่ที่ใจจะไฝ่ทำ
ดีหรือเลวอยู่ที่.."จิตสำนึก"
ความรู้สึก นึกคิดในจิตใจ
อาจมีบางเวลาเหตุการณ์บังคับไป
แต่ส่วนลึกในใจ เตือนไว้.."ให้ใฝ่ดี"

คัดเค้า

นี่คือ..ดอก.."คัดเค้า"
สวยพริ้มเพราชวนหมายปอง
อยากได้เปน.."เจ้าของ"
เค้าจะลอง.."คัดเรา"..ไหม

บางเวลา

ปาทั้งโก๋ที่เป็นคู่  ยังถูกแยกคนละข้าง
แขนที่มีสองข้าง ยังแยกห่างคนละทาง
ชีวิตที่เป็นคู่  ต้องเรียนรู้การร่วมทาง
บางเวลามีเคียงข้าง บางเวลาต้องมีบ้าง..ที่ห่างกัน

ทำไม

เวลา..มันก็คือเวลา..เดินไปตามหน้าที่
เวลา..ก็อยู่ของมันดีๆ..ไม่ได้เคย"ทำร้าย"ใคร
บางครั้ง..ที่เราเจ็บเราก็ให้..เวลา..รักษาใจ
บางครั้ง..คนเปลี่ยนไป แต่ทำไม..โทษเวลา

เปนที่รัก

เคยไหม..เวลารักใครมากๆแล้ว.."โคตรห่วง"
แต่ไม่เคยคิด.."หวง".. เอาไว้เปน.."ของตาย"
สิ่งที่ทำ..อยากให้เขา.."มีความหมาย"
เปนที่รัก..น่าชื่นชม..มากมาย ของคนทั่วไปทุกๆคน
ความรู้สึกที่เป็น แบบนี้ได้..แค่เพราะเชื่อ"หัวใจของอีกคน "
ว่าเรารัก เขารัก และมั่นคง เราสองคนรักกันและ หวังดี

เพราะ..เหงา

บางครั้ง...ความเหงา..อาจทำให้ใจเราสับสน
เมื่อมีใครเข้ามาสักคน..มีเหตุผลและเข้าใจเรา
เหมือนคุยได้ทุกเรื่อง..ปลดเปลื้องความทุกข์ในใจเรา
เลย.."อิน"..ไปว่ารักเขา..เพราะ.."เหงา"..คำเดียวจริงๆ

คำคน

คำคน คมที่คำ
คำบางคำ เหมือนมีคม
คำบางคน ไม่กี่คำ
คำกรีดตำ คำของคน

วันนี้มีกัน

ขอร้องอย่า.."หวั่นไหว"..
จงรักด้วยใจอย่า.."ไหวหวั่น"..
ไม่ต้องสน.."วันนั้น"..
แค่วันนี้.."มีกัน"..ก็พอ

สองคน

"ความรัก" ไม่ได้เกิดได้ใน.."หนึ่งนาที"
แต่เกิดจากความรู้สึกดีๆที่มีต่อกัน
เวลา...ไม่ใช่สิ่ง...สำคัญ
ความรัก อยู่ที่ ความรู้สึกหัวใจตรงกันของ"สองคน"

ยังมีค่า

แค่ไม่อยากเปน ผู้แพ้..
แต่อ่อนแอเกินกว่าจะเหนี่ยวรั้ง
ไม่อยากเสีย แต่ยื้อไปไม่จีรัง
ก็ต้องยอมชอกช้ำ..น้ำตาริน
เจ็บอย่างนี้..ไม่นานคงจางได้
แต่ถ้าเก็บเอาไว้คงเจ็บกว่า
ยอมแพ้ในวันนี้..ยังมีค่า
ดีกว่ายื้อเวลา..ไร้ราคาในตัวเอง

ขอแค่ คนหนึ่ง

ใครบางคน ผ่านเข้ามาในชีวิต และผ่านไป
ใครบางคน ผ่านมาแนบชิดในจิตใจ..
ใครบางคน รอ..สักคนเข้ามาเคียงข้างและห่วงใย
ใครบางคน..ไม่มีใคร เคยผ่านมา..
หรือใครบางคน..เฝ้ารอ เพื่อจะไป
ใครบางคน รักปักใจและใฝ่หา..
แต่มีบ้างไหม ใครสักคนใน..สักครา
ที่เคียงข้างเราตลอดมา..ตลอดไป ไม่ทิ้งกัน

เข้าใจกัน

ถ้าเขารักเราบ้างในบางครั้ง
ถ้าเขา เข้าใจเราบ้าง ในบางหน
เราอาจรักกันได้ ไม่ต้องทน
เพราะสองคน เข้าใจ กันและกัน

ชีวิต ต้องเดินต่อ

เมื่อวันที่.."ความรัก"..ได้เดินจากเราไป
แต่..ชีวิตเราก็ยังต้องเดินต่อไป..
"ความเจ็บปวด" อาจทำลายหัวใจเราได้
แต่..อย่าให้ความเจ็บปวดทำลาย..ชีวิตเรา

จนวันสุดท้าย

หนึ่งในล้าน..แค่หนึ่งคนเคียงข้างกัน
จวบจนถึง..ปลายฝัน..ที่ร่วมเดิน
เฝ้าถนอมด้วย.."ความรัก"..ไม่ห่างเหิน
เรากอดคอร่วมเดิน.."ด้วยรักและห่วงใย"

แค่สักคน

เป็นคนมีเพื่อนมาก...แต่..
ฉันอยากมีเพื่อนแท้ แค่สักหน
มี.."เพื่อนตาย"..ได้ไม๊..แค่สักคน
มี.."เพื่อนรัก"..ที่ผ่านฝน พายุ หนาว มาด้วยกัน
มีใจที่เต็มร้อย..ที่ไม่ปล่อยมือ..กันและกัน
ร่วมสุข ทุกข์ ร่วมฝ่าฟัน...
เดินข้างกัน...ตลอดไป...

คนนี้มีไหมหนอ

คนหลายคนไขว่คว้าหาความรัก...
หาที่พักให้หัวใจได้คลายเหงา..
หาแค่ใครสักคน..ที่รักห่วงใยเรา
แค่สักคน..ที่เข้าใจความเปนเรา อย่างแท้จริง
มีบ้างไหม.."ใครสักคน"..คนๆนี้
คนที่มีมืออุ่นๆคอยซับหยาดน้ำตา
ไหล่ที่แกร่งไว้ให้พักยามอ่อนล้า
และแววตา สื่อมา ด้วยห่วงหาและอาทรณ์..
..ใครสักคน แค่หนึ่ง คนนี้ "จะมีไหม"..หนอ

ทั้งหัวใจ ให้หมดเลย

ได้รับ...สิ่งดีๆ...ในวันเหงา
ได้รับ...ไมตรี...ในวันที่โดดเดี่ยว
ได้รับ...ไออุ่น...ในวันที่ท้อแท้และห่อเหี่ยว
เปนสิ่งเดียวที่มีค่าในเวลาที่"ร้าวราน"
"มิตรภาพ"..จาก.."ใครบางคน"..ที่ห่างไกล
"กำลังใจ"...จาก.."ใครบางคน"..ให้คลายเหงา
"ความห่วงใย"..จาก.."ใครบางคน"..ยื่นให้เรา
อยากบอกเขา..."ใครบางคน"...
ว่าเราให้เขาหมด..."ทั้งหัวใจ"...

ทำไม..เคยเปนไหม

เคยไหม...ลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองมากมาย
ชีวิตดูเหมือนมีความหมาย...ไม่เหงาแต่วุ่นวาย
ไม่เศร้าแต่หัวใจเต้นไหวๆ สั่นได้แค่นึกถึงใครบางคน
เคยไหม...ร้อนหนาวไม่มีเหตุผลแค่เข้าใกล้คนบางคน
หรือไม่เห็นหน้าแล้วร้อนรน สับสน คิดไปต่างๆ นาๆ
อยู่เคียงข้างแล้สดใส หัวใจยิ้มได้ตลอดเวลา
แต่พอไกลตา ความรู้สึกโหยหา ห่วงอาทรตลอดเวลา
....รู้ไหมว่า...ทำไม..."เคยเป็นไหม"

เวลา ... นำพา

วันเวลา..ไม่เคยจะหวนกลับ
และไม่อาจเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในอดีตได้...
สิ่งที่ผ่านมา...จากวันนั้นจนวันนี้
เราเรียกว่า..."ความทรงจำ"...
ที่อาจทำให้เจ็บปวด..ร้าวราน มีน้ำตา..
อาจทำให้..สุจใจหนักหนา ยิ้มได้ทุกคราที่นึกถึง
เพราะเวลาไม่หมุนกลับ...และยังคงเดินหน้า
ทำชีวิตให้มีคุณค่า กับเวลานี้และเดินไปพร้อมกับเวลา
เพราะความสุขที่เราไข่วคว้า.."คือเวลาที่ดีๆในหัวใจ"
เวลาไม่คอยใครกอบโกยความสุขจากชีวิตที่เหลือให้มากไว้
เพราะเวลาเราไม่รู้เหลือเท่าไร เรื่องราวที่ผ่านไป...
ปล่อย ละไว้ ให้เวลาพาไปอาจลบเลือนหาย...
หรือาจกลายเป็น...ความทรงจำที่จางๆ เลื่อนลาง

ใช้ใจเปลี่ยน

เมื่อรักเขา..ก็จงรักในสิ่งที่เขาเป็น
ใจเย็นให้เปนเรื่องเข้าใจความเป็นเขา
เอาความรักที่มีในตัวเรา...เปลี่ยนเขา
เขาจะเปลี่ยนตัวเขา..
ด้วยรู้สึกในหัวใจของเขาเอง
เพราะ..ความรักความเข้าใจที่เขาได้
ความหวังดีรับรู้ได้..เขาจะเห็น
เขาจะเปลี่ยนบางอย่างที่เขาเป็น
ด้วยหัวใจไม่ยากเย็น...
เพราะเขาเห็นเป็นเรื่องที่สำคัญ

ไม่มีในหัวใจ

เรื่องราวของ...คนสองคน...
อาจเกิดจากความรู้สึกจากคน..แค่หนึ่งคน
ที่ให้คนอีกคน..หมดหัวใจ..
จะเรียกว่า..รักก็คงใช่ รักแค่ไหน
หมดหัวใจ..แค่นั้นเอง...
ส่วนคนอีกหนึ่งคน..หาเหตุผลยังไม่ได้
ว่ามีรักใช่หรือไม่ หรือว่าแค่ถูกใจ ใจหยั่งดู
ต่อหน้าอาจว่ารัก แต่ใจทัก..ไม่มีคนหนึ่งอยู่
คนหนึ่งคนใส่ใจ คนอีกคนใคร่ดู
แต่ที่รู้..ไม่ถูกใจ ไม่เคยอยู่...
คนหนึ่งคน..ไม่เคยอยู่ในใจ..คนอีกคน

รักครั้งสุดท้าย

อีกครั้ง...กับคำว่า.."ความรัก"..
จะขอพักรักนี้ที่สุดท้าย
เหนื่อยมามากกับรักที่กลับกลาย
สุดท้าย..ร้ายหรือดี ก็ลองดู
ทั้งที่ยอมแลกทุกอย่างเพื่อความรัก
ทุมเทนักแต่..รัก..ไม่รับรู้
จะเปนแค่ตัวแทนหรือทางผ่าน ก็อดสู
หรือจะเป็น"ตัวจริง"ที่อยู่"ในใจ"เธอ
ก็ขอเป็น รักนี้ "รักสุดท้าย"
จะร้ายหรือดีก้จะสู้
จะร้องไห้หรือหัวเราะก็ลองดู
แค่อยากให้เธอรู้ว่า "รักเธอ"

ให้หมดใจ

เพราะคนมีเพียง.."หนึ่งหัวใจ"..
ถ้าความรักเกิดขึ้นกับ"ใครสักคน"
สิ่งที่เขาจะได้ คือหัวใจหนึ่งดวง
กับความรู้สึกทั้งปวงที่เกิดเพราะ"หัวใจ"
....หนึ่งคนกับหนึ่งใจ...

วันใหม่

ตะวัน...กำลังจะลา...
ท้องฟ้า...กำลัง..เปลี่ยนสี
ที่ร้าย...จะกลาย..เป็นดี
พรุ่งนี้...มีแสงตะวัน...

จะเสียดาย

สำหรับคนถูกทิ้ง...
อย่าปล่อยตัวเองให้ช้ำ
อย่าทำตัวเองให้เศร้า
อย่าเสียน้ำตาให้เขา
ทำตัวเองให้ดีกว่าเก่า
มีความสุขกับชีวิตที่เปนของเรา
ทำให้เขา"เสียดาย"ที่ทิ้งเราไป

ให้หมดใจ

มีข้อความบางอย่างที่ส่งมา...
ปนมาด้วยความปรารถนาและห่วงใย
ส่งมาจาก"ใครบางคนที่.."ห่างไกล"
ส่งมาด้วยหัวใจที่"หวังดี"
ได้รับ...สิ่งที่ดี..ในวันที่ใจเหงา
ได้รับ...ไมตรี...ในวันที่โดดเดี่ยว
ได้รับ...ไออุ่น..ในวันท้อและห่อเหี่ยว
เป็นสิ่งเดี่ยว..ที่มีค่า..ในวลาที่"ร้าวราน"
"มิตรภาพ" จาก "ใครบางคน"..ที่ห่างไกล
"กำลังใจ" จาก "ใครบางคน"..ให้หายเหงา
"ความห่วงใย" จาก "ใครบางคน" ยื่นให้เรา
อยากบอกเขา.."ใครบางคน"...
ว่าเราให้...เขาหมด.."ทั้งหัวใจ"...

อย่าจมปรัก

....สำหรับคนที่ถูกทิ้ง...
อย่าปล่อยตัวเองให้ช้ำ
อย่าทำตัวเองให้เศร้า
อย่าเสียน้ำตาให้เขา
อย่าคิดถึงวันเก่า...เหงา
ทำตัวเองให้ดีกว่าเก่า
มีความสุขในความเปนเรา
ทำให้เขา"เสียดาย"ที่..ทิ้งเราไป

รักนานๆ

บ่อยครั้ง...ที่เฝ้าถามตัวเองว่า.."ทำไม"..
รักเขาหรืออย่างไร  เรื่องจริงใช่ไหม "หัวใจ" ตอบมา
มองดูไม่มีเหตุผล...สับสนรึป่าวหัวใจเจ้าขา
ตอบให้แน่ใจอีกทีซิว่า..."รักเขา หรือว่า เพราะอะไร"
เฝ้าถามตัวเองทุกวัน...เรื่องจริงหรือว่าฝันไป
"หัวใจ"..ให้เขาไปตอนไหน....
อยู่ๆมีเขาเต็มหัวใจ.ได้อย่างไรกัน
เมื่อถึงเวลานี้...ไม่ต้องงง ไม่ต้องเพียรถาม
ทำตามหัวใจต้องการ.."รักเขาให้นานๆ ตลอดไป"

เจ็บไม่เท่าไร

ความรัก..ที่ให้คุณไป..
ให้จากหัวใจที่มี..ให้ด้วยความรู้สึกที่ดี
ให้หมด...ไม่เหลือที่..ให้สิ่งใด
ต่อให้...เจอขวากหนาม
ทิ่มแทง..หัวใจแค่ไหน
ความรู้สึก..บอกว่า.."ทนไหว"
เพราะ...ไม่มีทาง..เจ็บเกินกว่า
รักที่ให้..ทังหมดหัวใจ...แน่นอน

ไม่จำ

ถามใจ..ตัวเองหลายครั้ง
ว่ายัง "รักเขา"ใช่ไหม
แล้วรักน่ะ มากเพียงไร
ตอบใจ..ตัวเองได้หรือยัง
เมื่อเจ็บแล้วยัง..รักอยู่
ทั้งรู้..ว่าต้องเจ็บช้ำ
แม้เจ็บ..หัวใจไม่เคย จะจำ
แต่ย้ำ..ว่า.."รักมากมาย"

ใส่ใจ

ความรัก..มีนิยามมากมาย
แต่ถ้าให้ค้นหาความหมาย
ขอเรียกว่า "ความใส่ใจ" ใครคนหนึ่ง
"ใส่ใจ" ในสิ่งที่เขาชอบ ในสิ่งที่เขารัก
และให้เขาได้ เขาจะตระหนัก ว่าเรารักเขาแค่ไหน
"ใส่ใจ" ไม่ใช่ หึงห่วง แค่แสดงความห่วงในตัวเขา
"เหนื่อยไหม" ทำงานมาทั้งวัน "ทานข้าวรึยัง"
"ขับรถดีๆนะ" คำพูดที่ห่วงใยแทนรู้สึกดีๆได้มากมาย
แล้วคุณถามตัวเองไหม ว่า"ใส่ใจ" คนที่คุณรัก พอรึยัง

คิดถึงจัง

หมอกจางๆ..ลมบางๆ... ใบไม้ไหว
ชวนอารมณ์เคลิ้มไปให้ไหวหวั่น
คิดถึงใครคนนั้น.. ช่างจำนรรค์
คิดถึงกันบ้างไหมเล่าคนดี...
ปานฉนี้..เธอคนดีอยู่ที่ไหน
รู้บ้างไหมว่าใครเค้าคอยหา
อยากให้รู้นะว่ารักเปนหนักหนา
อยากบอกว่า คิดถึงเธอเหลือเกิน

แค่สักคน

ยามใดที่อ่อนไหว หัวใจเริ่มอ่อนล้า
ยามใดมีน้ำตา ขอเวลาได้พักใจ
ยามใดที่ปวดร้าว อยากมีเขาอยู่ใช่ไหม
ยามใดที่เดียวดาย อยากมีใครข้างกาย ..แค่สักคน
ยามใดที่ท้อแท้ ไม่ได้แพ้ แต่เกินทน
ขอแค่ใครสักคน แค่สักคน ที่เข้าใจ

เจ็บจำ

อัน.."ความเจ็บ"..ไม่ได้ทำให้ใครตาย
อัน.."ความรัก"..ไม่ได้หมายให้ใคร"เจ็บ"
แต่.."ความรัก"..เป็นสิ่งที่คนเก็บ
จำและเจ็บ ปวดร้าว แทบปางตาย

วาเลนไทม์

ก็แค่คนหนึ่งคนอยู่ตรงนี้
กับวันที่เขาเรียก "วาเลนไทม์"
ไม่รู้สึก รู้แต่ "ให้ดอกไม้"
ไม่ได้มีความหมายใด "ในใจ"เลย
"วาเลนไทม์" หรือ "วันแห่งความรัก"
หลายคู่นักตื่นเต้นและสดใส
หวังว่า "รัก" จะให้ "รัก" ตลอดไป
ให้ความหมายจากหัวใจให้แก่กัน

ขอใจ แทนไม้ดอก

ขอแค่ใจก็พอ...ไม่ขอช่อดอกไม้
ขอแค่ความห่วงใย...ไม่ใช่ห่อของขวัญ
ขอแครัก ใส่ใจ จากหัวใจให้แก่กัน
ส่งให้ฉัน แทนของขวัญ แทนดอกไม้ ก็เกินพอ

ดอกหญ้า

แค่ดอกไม้ริมทาง..แค่ดอกหญ้า
อาจจะดู ไร้ราคา ไร้ความหมาย
อาจจะไม่น่ามอง เหมือน"กล้วยไม้"
แต่ก็มี ความหมาย "ในตัวเอง"
เพราะเป็นเพียงแค่ "ดอกหญ้า"
ใช่ดอกฟ้า แต่ยังคงคุณค่าให้ได้เห็น
ไม่ต้องคอยถนอมรดน้ำทุกเช้าเย็น
ยืนหยัดเป็นด้วยตัวเองอย่าง"มั่นคง"

คนเคยใกล้

มีหลายอย่างที่เคยบอก   มีหลายอย่างที่เอื้อนเอ่ย
บอกว่า "รักจังเลย" คิดถึงวันเคย..ร่วมกันมา
ทั้งหมด เธอบอก ว่า"หมดแล้ว" ความรู้สึกได้เลือนหาย
หัวใจแทบสลาย...ก้องในใจ "ตายทั้งเป็น"
วันนี้..ใจมันท้อ ความเจ็บก่อ ตัวให้เห็น
ไม่อยากสู้ ไม่เดินต่อ ไม่ต้องรอ "ความชาเย็น"
ในเมื่อ..เธอนั้นเห็น ว่าเราเป็น "คนไกลกัน"

ความรู้สึก ที่หมดไป

เคยรักกันบ้างไหม.. ถามหัวใจ บ้างรึป่าว
เวลาที่มี "เขา"..เคยมี "เรา" ในใจไหม
ถ้าบอกว่า "รักมาก" ความ"โหยหา" หายไปไหน
หรือเพราะว่า ฉันไม่ดี ไม่มีอะไร
บอกกันตรงๆได้ ฉันจะไป ให้ไกลตา
ความรู้สึกที่เคยมี รู้สึกดีต่อกันมา
มันคงไม่มีค่า เพราะเธอว่า "มันหมดไป"
ก็รู้ตัวในวันนี้ ฉันไม่ดีไม่มีค่าอันใด
คำพูดที่ "แทงใจ" นี่หรือใช่ "คนรักกัน"
ขอบคุณที่ได้บอก ความเป็นจริงให้ได้ฟัง
หัวใจที่มันพัง ฉันจะ"ฝัง" ด้วยตัวเอง

กุหลาบแทนใจ

ใช้ "กุหลาบ" เป็นสื่อ..แทน "ความรัก"
ให้เธอรับ แล้วประจักษ์ "รักรู้ไหม"
ช่อไม่โต แต่ทุกดอก บอก "จริงใจ"
แทนรู้สึก ของหัวใจ มอบให้เธอ
แต่ทั้งหมด แทนไม่ได้ "ช่อดอกไม้"
ความรู้สึก มากมาย ที่เอ่อล้น
ฉันจะเก็บ ไว้บอกเธอ "แค่สองคน"
เพียงสองคน "รักนะคะ".."หมดหัวใจ"

ความทรงจำ

ย้อนวันวานที่ผ่านมา...
ช่วงเวลาแห่งความหวาน
ในชีวิตทุกคนต้องพบพาน
ความหอมหวาน และร้าวราน เดินข้างกัน
ทั้งหมดคืออดีต...
เป็นคมกรีด หรือ กุหลาบที่สดใส
ไม่ว่าเป็นเช่นไร...
ทั้งหมดถูกเก็บไว้..  กลายเป็น "ความทรงจำ"

เฝ้าคอย

สกุณา วิหค ที่ผกผิล
ยังคืนถิ่น รังนอน ก่อนรุ่งสาง
แต่ตัวเรา กับใจ ที่บางๆ
ช่างอ้างว้าง เดียวดาย ใจสะออน
โอ้ค่ำแล้ว ดวงแก้ว เจ้าอยู่ไหน
รู้บ้างไหม ว่าใคร พร่ำเรียกหา
ไม่ได้ยิน  สำเนียง จำนรรจา
ใครคนนี้ ถวิลหา ทุกค่ำคืน
มาเถิดหนา คนดี พี่คอยเจ้า
พี่คอยเฝ้า ด้วยใจ ที่คิดถึง
เจ้าอยู่ไหน คนดี อย่าบึ้งตึง
พี่คิดถึง คิดถึง ยอดดวงใจ

เศร้าจัง ลำพัง

มีสมองที่ว่างเปล่า  มีใจที่เหงาๆ
มีตัวเราและมีเงา ที่เป็นเพื่อน อยุ่ข้างเราตลอดมา
มีดวงตาที่อ่อนล้า เพราะน้ำตามันรินไหล
มีแขนกอด ตัวเองไว้ อย่างเดียวดายเพียงลำพัง
มีขาไว้ก้าวเดิน เพื่อบังเอิญ เจอคน เดินเคียงข้าง
มีหูไว้รับฟัง อาจได้ยิน อะไรบ้าง ที่ดีดี
มีปากไว้ระบาย ความทุกข์ในใจที่มี
เพื่อว่า สักนาที ความเศร้านี้ จะได้ผ่อนคลายลง

อยู่ทีตัวและใจ

แสงดาวระยิบจับฟ้า        สายลมพัดมาหนาวสั่น
ใบไม้โบกไหวไหวหวั่น    หนาวนั้นสะท้านหัวใจ
ตั้งจิตรวบรวมความกล้า  ฟันฝ่าอุราอ่อนไหว
สร้างพลังเข็มแข็งในใจ   ร้อนหนาว ล้วนใจเราเอง
เมื่อสติ กลับมาอีกครั้ง     ความจริง บังกิดให้เห็น
ไม่มีใครเลยจำเป็น           เราเป็นที่พึ่งตัวเรา

ขอบคุณจากใจ

ขอบคุณ..ที่อยู่เคียงข้าง
ขอบคุณ..ที่ทำให้ชีวิตมีความหมาย
ขอบคุณ..ที่ไม่เลื่อนหาย
ขอบคุณ..ที่ห่วงใยห่วงหา
ขอบคุณ..ที่คอยเช็ดน้ำตา
ในทุกเวลาที่อ่อนแอ
ขอบคุณ..กับสิ่งดีดี
ขอบคุณ..ที่มีรักให้
ขอบอกจากทั้งหมดของหัวใจ
จะก้าวให้ถึงเส้นชัย เพราะจุดหมายข้างหน้าคือคุณ

คนนี้คนเดียว

จะเก็บวันเวลาดีดี "วันที่เรามีกัน"
เก็บให้ลึกเป็นความทรงจำ
ว่าครั้งหนึ่งนั้น ได้รักคนคนหนึ่งมากมาย
แม้เจ็บปวดร้าว เพียงไหนต้องทนให้ไหว
เจ็บกี่ครั้งนับครั้งไม่รู้ที่เท่าไร
เจ็บจนใจไม่เหลือที่ ไว้รับสิ่งใดๆเลย
คงเหลือแต่กายที่ไร้วิญญาน...
ขอจากลากันตรงนี้...
จากทั้งที่หัวใจแสนทรมาน
รักครั้งสุดท้ายที่พบพาน คือเธอคนนี้คนเดียว

ผูกพัน

ทำไมนะ ต้องพรากต้องจากกัน
ทั้งที่สองเรา"ผูกพัน"รักกันขนาดนี้
ลดทิฐิ ลืมเรื่องร้าว ให้ผ่านไปคงจะดี
"เริ่มต้นใหม่"ให้หัวใจสองเรานี้ชี้นำทาง

โหยหา

เขียนข้อความให้เขากับใจที่เศร้าๆ
รู้สึกเหงา ปวดร้าว พร้อมน้ำตาที่รินไหล
ต้องจากเขา ทั้งที่เรา "รักเขาหมดหัวใจ"
คิดถึงเขามากแค่ไหน เกินที่ใจจะทนไหวแล้วนะเออ
อยากกอดเขาอีกสักครั้ง ครั้งสุดท้าย
กอดเขาไว้เื่พื่อให้ใจคลาย"โหยหา"
อยากมีเขาเคียงข้างกายตลอดเวลา
อยากบอกเขาให้รู้เหลือเกินว่า "รักหมดใจ"

เมื่อไหร่จะชิน

วันนี้ตัดสินใจ...ต้องจากไกลกันลับตา
แต่ทำไมหัวใจ"โหยหา"..อยากให้เรากลับมา"เป็นเหมือนเดิม"
ต้องเจ็บอีกกี่ครั้ง ต้องร้องไห้อีกกี่หน
ต้องทนฟังคำบอกเลิกจากคนเพียงหนึ่งคน
ต้องทนร้าวรานอีกนานแค่ไหน
การลาจากวันนี้ เพื่อจะได้ไม่มีครั้งต่อไป
ที่ทนก็คือ..เจ็บระบมในหัวใจ
ปวดร้าว อ่อนแอ หวั่นไหว เหงา เศร้า จับใจ
เมื่อไหร่หนอ "ใจจะชิน"

ใจไม่แข็ง

เรื่องราวของ "คนสองคน"  หาเหตุผลไม่ได้
มีเพียงต่างรู้ว่า "รักนะรักมากมาย"
แต่สุดท้ายก็คือ...การจากลา...
ต่างคนต่างใช้อารมณ์ ไม่มีเหตุผลเลยสักครา
"บอกเลิก"กันตลอดเวลา  "เสียน้ำตา"มาเท่าไร
"รักนะรักมาก" คิดถึงอยากอยู่ใกล้
พอเวลาที่รู้ต้องห่างไกล
แต่ทำไม "หัวใจ คนสองคน" ไม่แข็งพอ

เพียงเพราำะคำ

คำบางคำ...พูดแล้วฟังให้ชื่นใจ
คำบางคำ...อาจทำลายความรู้สึก
คำบางคำ...อาจพูดแล้วไม่นึก
แต่คนฟัง...แล้วรู้สึกว่า"หมดใจ"

กลายเปนคนอื่น

เห็นใจกันบ้างไหม
น้ำตารินไหลเกินฝืน
หนาวน้ำตาเพียงลำพังทุกค่ำคืน
เมื่อวันนี้กลายเปน "คนอื่น"ในสายตาเธอ

ร้องให้พอ

นั่งร้องไห้ทำไม...
เจ็บปวดใช่ไหมหัวใจเจ้าขา
น้ำตาปล่อยให้มันไหลออกมา
ล้างใจกับรักที่ร้างลาและจากไกล
เสียใจใช่ไหมรักนี้...
รักที่เปนสายลมหวั่นไหว
พัดผ่านมาและพาผ่านไป
เหลือไว้เพียงรอยอาลัย
ให้หัวใจร้านรานอีกนาน

ที่ตรงนี้

ความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กัน
แม้จะไม่เหลือวันเวลาเหล่านั้น
แต่สำหรับฉันมันมากมาย
ความรู้สึกของคนๆหนึ่ง
เกิดขึ้นตรงนี้และตาย
แต่คนอีกคนเปี่ยมด้วยความหมาย
อาจเกิดและตายไปพร้อม
ทั้งใจแะกายของคนอีกคน

หนึ่งคำลา

การฟังคำบอกลา  ต้องกลั้นน้ำตาแล้วบอกว่า "ไม่เปนไร"
การได้ฟังคำสุดท้ายว่า "ห่วงใย"  ตอกย้ำให้หัวใจร้าวราน
เจ็บปวดไหมหละหัวใจ  ความรู้สึกสั่นไหวปวดปร่า
กับหนึ่งคนที่แสนรักแลกกับหนึ่งคำลา
แทบขาดใจลงตรงหน้า ฝืนน้ำตาแล้วยิ้มรับการจากไป
ช่วยไม่ได้ที่รักเขา และช่วยไม่ได้ที่เขานั้นหมดใจ
เมื่อเขาไม่เหลือเยื่อใย ....
 การจากลาคือสิ่งที่ต้อง" ยอมรับ" ให้ได้ แค่นั้นเอง
ก้เหลือแค่เพียงตัวเรา กับภาพเก่าๆ ให้เห็น
ช่วยไม่ได้ ก็รักเขาหมดหัวใจ รักที่เขาเปน
ทางเลือกที่แสนยากเย็น  ลืมเขาให้เปน ทำได้ไหมใจ

ผ่านให้ได้

ต้องผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้
ผ่านคืนวันอันโหดร้าย กับ"หัวใจที่ร้าวราน"
คืนวันที่แสนยาวนาน ทุกวินาทีที่ทรมาน
หัวใจที่น่าสงสาร จะทนได้นานไหมหนอ
ปวดปร่า รวดร้าว สุดใจแสนลึก
ความรู้สึก ภาพนึก หลอกหลอน
คิดถึงทุกเวลา ทุกขั้นทุกตอน
ที่เราสองเคยร่วมกันมา
ต้องผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้
แม้รู้สึกหัวใจถวิลหา
เรื่องราวสองเรา ที่เขาไม่เคยเห็นค่า
คงให้เวลา เปนยา"รักษาแผลใจ"

เวลา และ เวลา

เวลาที่สั้นๆ ไม่สำคัญ ใช่ไหมหนอ
เวลานั้น ไม่เพียงพอ ไม่ขอต่อเวลา
เวลาที่ได้พบ ได้คบ ไม่มีราคา
เพราะเปนเรื่อง ของเวลา ไม่มีค่าให้ใครจำ
เวลาที่สั้นๆ ความเชื่อมั่น ยิ่งสั้นกว่า
เวลาที่นำพา  เวลาผ่ามา ก็ผ่านไป
เวลาที่ยังเหลือ  คือเวลา ที่ร้าวใจ
เวลาที่เคยได้ บอกจากใจ คือเวลา ที่ดีดี

ตายทั้งเปน

อีกครั้ง กับความร้าวราน

ความเจ็บปวดที่ทรมาน

กับการจากลาและห่างไกล

ขอโทษนะหัวใจ 

เพราะเปนเราที่อ่อนไหว

ให้หัวใจเขาไปเอง

 ต้องผ่านช่วงเวลานี้

ผ่านทุกๆนาที่ทีแสนยากเย็น

ปวดปร่า อ้างว้าง ช้ำกว่าที่เคยเปน

กับความทรงจำกับภาพที่เห็น
หลอนเราทุกเช้าเย็น เหมือนตายทั้งเปน 

กับร่างกาย หัวใจ ที่ไร้วิญญาน

ปุ่มโดนๆ

ถ้า facebook มีปุ่มว่า "แฟนกรู" เวลาเธอ on อยู่กรูจะกดให้รู้กันไปเลย
ถ้า facebook มีปุ่มว่า "ชู้" กรูจะได้รู้ว่าแฟนกรูมี "แอบ" ไว้กี่คน
ถ้า facebook มีปุ่ม "สะเทือนใจ" กรูจะได้กดได้เพราะว่า"โดน"
กับ "สถานะ" ของบางคน ที่มันเศร้าและ "โดน" หัวใจกรูเหลือเกิน

ฝากรัก

หมอกจางๆ พาใจ ให้ไหวหวั่น
นึกถึงใคร คนนั้น  ที่ฝันหา
ลมหนาวโชย สะท้าน ในอุรา
อยากบอกเขา เหลือเกินว่า "คิดถึงจัง"
ใบไม้กราว ร่วงหล่น บนพื้นดิน
ให้ถวิล กลิ่นไอ เคียงกายข้า
รักนะค่ะ วานลม  ช่วยนำพา
ให้เขารับ และรู้ว่า "รักเหลือเกิน"

หวังเล็กๆ

ในช่วงหนึ่งของชีวิต...
ที่มีผิดและพลาดพลั้ง
มีทั้งสุข ทุกข์ และ สมหวัง
มีบางครั้งยิ้มทั้งน้ำตา
และในช่วงหนึ่งของชีวิต...
เคยหวนคิดความสุขคืออะไร
เคยผ่านมา เคยทักกันบ้างไหม
หรือแค่ผ่านเลยไปไม่เห็นกัน
และจากนี้ชีวิตในข้างหน้า
จะมีบ้างไหมหนา"ความสมหวัง"
มาช่วยเติมหัวใจ เติมพลัง
แม้จะไม่ดังฝัน แต่สักครั้งก็ยังดี
-

คนที่ตามหา

อยากมีคุณแนบเคียงกายตลอดคืน
ครั้นพอตื่นเห็นหน้าคุณยามลืมตา
อยากอยู่ด้วย อะไรด้วย ทุกเวลา
อยากใช้ทุกนาทีที่มีค่า "เพราะมีคุณ"
อยากจะใช้ชีวิตที่เหลือจากวันนี้
ใช้กับคุณคนที่ใจไขว่คว้า
คนที่เคยโหยหาในชีวิตที่ผ่านมา
คนที่ใจรู้ว่า "ปราถนามาแสนนาน"

นิ่งเฉย

บอ่ยครั้ง...ที่นิ่งเฉย ไม่ใช่ ไม่รู้สึก
"อดทน" ไม่ได้แปลว่า "ทนไหว"
"ไม่เปนไร" ก็ไม่ใช่ว่า "ทนได้"
"ไม่พูด" ก็ใช่ว่า "ไม่อยากจะโวยวาย"
แต่ให้รู้เอาไว้...กรู กำลังทำใจ "แบบผู้ดี"

สิ่งดีดี

ความรักที่มี...มาจาก "ความรู้สึกดีดี" ที่ได้
ความสุขที่มากมาย คือ การให้ "สิ่งที่ดีดี"
เพราะดังนั้น...ถ้าทุกคนอยากจะมี
ก็จงให้ ความรัก ความรู้สึก "ที่ดีดี" ให้แก่กัน

ใจตรงกัน

ความรัก...ไม่มีเหตุผล
อาจเกิดจากคนสองคน ที่รู้สึกตรงกัน
เฝ้าอาทร ห่วงหา ไม่เว้นวัน
อยากดูแล และ แคร์กัน ด้วยห่วงใย
จึงเกิดเปนสายใย คนสองคน
ไม่ได้เกิดด้วยเหตุผลของสิ่งใด
แต่เกิดจากความรู้สึกที่ภายใน
ก่อเป็นรัก"เต็มหัวใจ"คนสองคน

ไปตามใจ

กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง
นั่งฟังเพลงเบิร์ด แล้วอยากจะบิน
ทำไมต้องอินกับเนื้อเพลง
เมื่อชีวิตเป็นของเราเอง
ให้หัวใจบรรเลงแระกัน
เดินไป ลุยไป ตามที่ใจต้องการ
สุข ทุกข์ เจ็บปวด สมหวัง หรือถึงทางตัน
เมื่อถึงตอนนั้น หัวใจคงรับได้เอง

เสียความรู้สึก

ระหว่างความรู้สึก กับหัวใจ
รู้ไหมอย่างไหนสำคัญกว่ากัน
แต่สำหรับฉันความรู้สึกนั้น
สำคัญมากกว่าหัวใจ
เพราะถ้าเราให้ความรู้สึกดีๆกับใคร
มันถึงส่งผลไปที่หัวใจ
อาจเกิดเปนรัก หรือ ไม่รักก็ได้
แต่หากความรู้สึกดีแล้วเสียไป
มันทั้งเสียใจและรู้สึกเลวร้ายไปพร้อมกัน
ในด้านหัวใจที่มีรักเมื่อพลาดหนัก
ก็เพียงแค่น้ำตาไหลและปวดใจ
แต่ความรู้สึกยังคิดในสิ่งที่ดีได้
จึงแค่เสียใจแต่รู้สึกดี
นั่นคือเหตุผลกับความรู้สึกที่มี
ให้"คนบางคน"ด้วยความรู้สึกดีดี
ผลคือเลวเหลือใจใช่หรือนี่
ทั้งเสียรู้สึกดี เสียใจ ปวดใจ เหลือเกิน

รู้หน้าไม่รู้ใจ

เคยไหม..รู้สึกดี ดี กับ "คนบางคน"
ไม่มีเหตุผล แต่ รู้สึกชื่นชมเขาจากใจ
มองเห็น เขาตรง มองเห็นถึงความจริงใจ
มองเห็นความมีน้ำใจ มองเห็นสิ่งดีๆมากมาย
ไม่เห็นความเลวร้ายในตัวเขาเลย
วันหนึ่ง..สิ่งที่เห็นและคิดตรงกันข้าม
อย่าประนามว่าเขาผิดและเลวร้าย
เพราะเพียงว่าเราเสียใจ กับสิ่งที่เขาทำลงไป
ทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของเขาหรือใคร
เปนเพราะเรา"มองเขาดีเกินไป"แค่นั้นเอง
เปนพราะความคาดหวัง ศรัทธาที่เรามีให้
จึงข้ามสิ่งต่างๆไม่คิดไม่ศึกษาให้แน่ใจ
ต้องคิดระวังตัวระวังใจ ก่อนจะรู้สึกดีกับใคร
ต้องเรียนรู้และชั่งใจ ว่าตัวตนเขาเปนอย่างไร
ภาพข้างนอกกับจิตใจ นั้นใช่เหมือนกันหรือปล่าว

เชื่อมั่น

ความรักของ คนสองคน
ต้องเริ่มต้นที่ ความเข้าใจ
ต้องมีการชั่งใจ อภัย
มีความเชื่อมั่น ให้กันและกัน
เพราะหากขาดสิ่งเหล่านี้
รักก็มี แต่พังกับพัง
กับคนรอบตัวที่มาประดัง
เชื่อกับเรื่องที่ได้ยินได้ฟัง
ขาดความเชื่อมั่นซึ่งกันและกัน นั่นเอง

อย่าข้าม

เมื่อคนล้มคนทุกคนอยากจะลุก
เมื่อไม่ฉุด ก็อย่าไปเหยียบซ้ำ
แค่เขาล้มรู้ไหม เขาก็ช้ำ
อย่าเหียยบย้ำให้เขาช้ำจนท้อใจ

ลับหลัง

นั่งเงียบๆ ให้เขาแทง เพราะว่า แรงยังไม่มี
โดนทิ่มแทง ทั้งๆที่ ไม่ได้มี ความคุ้นเคย
หรือเพราะว่า "เขาทั้งหลาย" ว่างจังเลย"
เม๊าท์เปรยๆ คนโน้นที คนนี้ที สนุกจัง

กันและกัน

จับมือกัน ก้าวไปข้างหน้า
สัญญาว่าจะไม่มีใจหวั่นไหว
เราสองคนจะถนอมหัวใจ
และความรู้สึกสองเราไว้
....ซึ่งกันและกัน.....

ขอคิดบ้าง

ในวันที่ไม่มีกัน  ชีวิตของฉันว่างเปล่า
คุณทิ้งความเหงา เจ็บ เศร้า ปวดร้าว ให้ฉันเพียงลำพัง
วันนี้..คุณบอกเหมือนเดิม "เราเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
รู้ไหม..วันนั้นฉันเป็นอย่างไรบ้าง และผ่านมาได้อย่างไร
เคยแคร์ความรู้สึกกันไหม หรือไม่เคยเลยสักครั้ง
อย่าบังคับให้ฉันทำทุกอย่าง ให้ฉันคิดบ้างนะคุณ

หมดเวลา

วันนี้...ที่คุณกลับมา
แล้วบอกว่า.."เราเริ่มต้นกันใหม่นะ"
คุณเคยถามฉันสักคำไหมว่า
ฉันอยากเริ่มต้นใหม่กับคุณไหม
วันนั้น...ที่คุณทิ้งกันไป
เคยรู้บ้างไหมว่าฉันรู้สึกอย่างไร
เจ็บปวด ทรมานเพียงใด
เคยไหมที่เหลียวกลับมามอง
ขอบคุณที่กลับมา...
ขอโทษ...ที่เวลาของเราหมดแล้ว

พักนะค่ะ

หลับตานะ...
.เหนื่อยนักพักเถอะคนดี
หลับตาแล้วหยุดคิดสักนาที
ให้ใจที่อ่อนล้านี้ได้พักลง
หลับตานะ...
พักตาที่ช้ำระบม
ให้น้ำตาล้างความตรอมตรม
ข่มตาหลับให้ทุกข์คลาย
หลับตานะ....
หลับเถิดหลับให้สบาย
ตื่นขึ้นมาทุกอย่างจะคลี่คลาย
ก้าวไปข้างหน้าอย่างมีจุดหมาย
ลืมเรื่องร้ายๆ ให้ลึกสุดใจก็พอ

พรุ่งนี้มีแสงตะวัน

• ในวันที่ท้อแท้อ่อนแรง...ให้แหงนมองบนท้องฟ้า
• แล้วบอกตัวเองไว้ว่า..พรุ่งนี้ท้องฟ้ายังมี.."แสงตะวัน
• รู้ไว้ไม่มีใครได้ทุกอย่าง  เส้นทางไม่เรียบตลอดไป
• บางครั้งที่เราแพ้พ่าย..... บางครั้งที่เราอ่อนแอ
• และยึดติดกับสิ่งที่เคยผ่านพ้น จำไว้เปนแค่"หัวใจสับสน"
• ต้องไม่ท้อกับการเริ่มต้น ถ้าเราก้าวพ้น..
• เราก็คือคน ที่ "ชนะหัวใจตัวเอง"
• และในวันที่ท้อแท้  อ่อนแอ ให้แคร์หัวใจตัวเองไว้
• แล้วมองไปนฟ้าไกล....พรุ่งนี้มี "แสงตะวัน".

ความทรงจำ

ในความทรงจำสีจางๆ
แม้เวลาผ่านมาเนิ่นนาน
และเหมือนว่าจะเลือนลาง
แต่สิ่งต่างๆ ไม่เคยเลือนหาย
เวลาหมุนเปลี่ยนมากมาย
ภาพเก่าๆไม่เคยจางได้
ทุกอย่างคล้ายๆจะอยู่ที่เดิม
เพราะเรียกว่าความทรงจำ
จึงจำไม่ลืมใช่ไหมเอย
สิ่งเก่าๆยังคงคุ้นเคย
เจ็บน้ำตาไหลบ่อยเลย
กับความทรงจำที่คุ้นเคย สีจางๆ

รักไม่รู้ตัว

ความรู้สึกของ "คนสองคน"
เริ่มต้นไม่คิดอะไร แต่เกิดจากความห่วงใย
หวังดีที่ต่างมีให้  คิดถึงในความเปนไป
ปราถนาดีให้ซึ่งกันและกัน
ผ่านไปเปนความรู้สึก ที่ลึกเกินไปกว่านั้น
เข้ามาในใจของกันและกัน
โดยที่ไม่ทันตั้งตัว
ไม่รู้รักเกิดตอนไหน มากเกินไปจนรู้สึกตัว
ว่าหวง ว่าหึง ว่าแคร์ มากเกินจนใจเริ่มมัว
รักที่เกิดแบบไม่รู้ตัวล้มพังขาดความ"เข้าใจ"
เพราะรักขาดความเชื่อมั่น และขาดซึ่งความ"เชื่อใจ"
รักนั้นไม่ต่างอะไร คือรักที่วูบไปวูบมา

แพ้ตลอด

ถ้า..ความรู้สึก คือ การมีกันและกัน
ฉันคงมีแต่เธอตลอดเวลา
ถ้า..ห่วงใย คือการอาทรห่วงหา
ฉันรู้แต่ว่าฉันแคร์และอยากดูแล
ถ้า..ความรักคือการใส่ใจและแคร์
ที่แน่ๆฉันคงไม่เจอ
ถ้า..ความคิดถึง คือ การได้พานพบเธอ
ฉันคงเพ้อ ไม่เจอเธอสักวัน
ถ้า..ชัยชนะ คือ เธอเป็นรางวัล
คนอย่างฉันคงแพ้ตลอดกาล

ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม

ไม่เคยรักกันลยใช่ไหม
ที่ผ่านมาคืออะไรช่วยบอกที
เข้ามาเป็นห่วงใยปราถนาดี
ทำอย่างนี้ให้เรียกว่าอะไร
ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม
ให้ห่วงใยให้อาทรและห่วงหา
ส่งคำหวานหล่อเลี้ยงใจตลอดเวลา
บอกคิดถึงบอกทุกคราที่คุยกัน
ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม
ที่พูดไปเปนเพียงแค่คำหวาน
ปลอบประโลมหัวใจคนร้าวราน
แล้วมาสร้างรอยช้ำย้ำหัวใจ
ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม
ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาที่ไขลาน
เติมความรักแล้วหยิบยื่นความเจ็บและทรมาน
หัวใจคนไม่ใช่ลานให้เธอหมุน
ไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม
บอกตรงๆรับได้รับได้ไม่มีสาน
ถ้าจะจบจะจากลาอย่าคิดนาน
ฉันต้องการความจริงจากใจเธอ

ยิ้มรับความเจ็บ

ยิ้มทั้งน้ำตา...ยิ้มให้การลาแล้วบอกว่า "ไม่เป็นไร"
ยิ้มทั้งที่หัวใจร้องไห้....ยิ้ม..ทั้งที่หัวใจร้าวรานเหลือเกิน
ยิ้ม..ให้กับเหตุผล ของคนบางคนที่ รักเกิดจาก "บังเอิญ"
ยิ้ม..รับสิ่งที่ต้องเผชิญ กับการเดินจากไปโดยไม่แคร์
ยิ้ม..ทั้งน้ำตา ยิ้ม..รับเวลาที่ต้องเจ็บปวดเหลือแสน
ยิ้ม..รับความว่างเปล่า ยิ้ม..รับความเหงาเศร้า ที่เข้ามาแทน
ยิ้ม..ทั้งที่หมดแรง ยิ้ม..รับการเปลี่ยนแปลง เพียงลำพัง
ยิ้ม..ให้กับความหลัง ยิ้ม..ให้ความรัก ที่ไม่จีรัง
ยิ้ม...ให้กับความจริง ยิ้ม..รับทุกสิ่ง ยิ้มด้วยใจอ่อนล้า
ยิ้ม..กับเรื่องราวทีผ่านมา ยิ้ม..ให้เวลานำพาทุกอย่างจางไป

พูดง่ายๆ

กับคำเพียงบางคำ
รู้ไหมมันช้ำแค่ไหน
ได้ยินหัวใจสั่นไหว
ร้าวรานเกินอธิบาย
กับคำเพียงบางคำ
ไม่อยากจำแต่ยังฝังใจ
แค่พูดสั้นๆ แยกทางกันไป
แคร์ความรู้สึกบ้างไหม
หรือเพราะไม่รู้สึกอะไร
จึงพูดง่ายๆแล้วเดินจากไป
ทิ้งคนหนึ่งไว้ให้ตายทั้งเป็น

วันฟ้าใส

หากวันนี้...แม้มีน้ำตา
บอกตัวเองไว้ว่า ฟ้ายังต้องเปลี่ยนสี
สิ่งที่คิดว่าร้าย     ก็คงไม่ร้ายกว่านี้
เรื่องดีๆพรุ่งนี้ต้องเป็นของเรา
วันนี้ พายุ..ฝน..กระหน่ำ
ให้จำ ฟ้าหลังฝนสดใส
แม้คืนมืด ยังมีจันทร์ส่องแสงร่ำไร
วันใหม่ ฟ้าใสๆ ในใจงามๆ

วันพิเศษ คืนพิเศษ

วาระแห่ง "วันพิเศษ"และถึงซึ่ง "คืนพิเศษ"
เป็นสิ่งที่มีความหมาย กับคนมากมาย
ที่มีคนเคียงข้างกายกับความหมาย "คนรู้ใจ"
เคยนะ...เคยผ่านช่วงเวลาของคืนและวัน
กับ"สิ่งพิเศษ"เหล่านั้นกับคืนวัน"คนพิเศษรู้ใจ"
เป็นความทรงจำ ที่ไม่ลบเลือนไปจากใจ
ว่าสุข ชื่นชม อบอุ่นหัวใจ แค่ไหน
เมื่อ"วันและคืนพิเศษ"เวียนกลับมาใหม่
หัวใจจึง เจ็บปวด ร้าวราน ทรมานจนน้ำตาไหล
เจ็บเป็นพิเศษกว่าคืนวันทั่วไป ...
เจ็บร้านรานหัวใจแทบแหลกสลาย กับ...
"วันพิเศษ..คืนพิเศษ" ที่ไม่มีใคร "เจ็บพิเศษในหัวใจ"จริงๆ