ความรู้สึกของ "คนสองคน"
เริ่มต้นไม่คิดอะไร แต่เกิดจากความห่วงใย
หวังดีที่ต่างมีให้ คิดถึงในความเปนไป
ปราถนาดีให้ซึ่งกันและกัน
ผ่านไปเปนความรู้สึก ที่ลึกเกินไปกว่านั้น
เข้ามาในใจของกันและกัน
โดยที่ไม่ทันตั้งตัว
ไม่รู้รักเกิดตอนไหน มากเกินไปจนรู้สึกตัว
ว่าหวง ว่าหึง ว่าแคร์ มากเกินจนใจเริ่มมัว
รักที่เกิดแบบไม่รู้ตัวล้มพังขาดความ"เข้าใจ"
เพราะรักขาดความเชื่อมั่น และขาดซึ่งความ"เชื่อใจ"
รักนั้นไม่ต่างอะไร คือรักที่วูบไปวูบมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น