แสงดาวระยิบจับฟ้า สายลมพัดมาหนาวสั่น
ใบไม้โบกไหวไหวหวั่น หนาวนั้นสะท้านหัวใจ
ตั้งจิตรวบรวมความกล้า ฟันฝ่าอุราอ่อนไหว
สร้างพลังเข็มแข็งในใจ ร้อนหนาว ล้วนใจเราเอง
เมื่อสติ กลับมาอีกครั้ง ความจริง บังกิดให้เห็น
ไม่มีใครเลยจำเป็น เราเป็นที่พึ่งตัวเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น